تشخیص بافت حرام (نخاع و طحال) در سوسیس های حرارت دیده با استفاده از تکنیک ایمنوهیستوشیمی

مقدمه: استفاده از بافتهای غیرمجاز، در فراورده های گوشتی اعم از خام وحرارت دیده مشکلاتی را برای مصرف کنندگان ایجاد می کند و کنترل این فراورده های میتواند یکی از مهمترین موارد در رابطه با سلامت مصرف کنندگان در کشور باشد. هدف از انجام این مطالعه تشخیص بافت نخاع و طحال که از بافت های حرام محسوب می شوند در سوسیس با استفاده از آنتی بادی های اختصاصی با تکنیک ایمنوهیستوشیمی و مقایسه این تکنیک با تکنیکهای بافت شناسی معمول است.روش کار: در این مطالعه، ابتدا نمونه های سوسیس بدون بافت های حرام ذکر شده به عنوان نمونه کنترل و نمونه های حاوی بافت نخاع و طحال بصورت جداگانه بعنوان نمونه آزمایش در آزمایشگاه تهیه شد. سپس مراحل تثبیت بافت در فرمالین %۱۰ و آمادهسازی آن به روش معمول بافت شناسی انجام گرفته و لامها به روشهای هماتوکسیلین- ائوزین و ایمنوهیستوشیمی با استفاده از آنتی بادی اختصاصی هر کدام از بافت ها رنگآمیزی شده و توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرارگرفتند.نتایج: در مقاطع بافتی رنگ آمیزی شده با هماتوکسیلین - ائوزین، بافت نخاع و طحال بدلیل حرارت دیدن سوسیس و متلاشی شدن بافت ها قابل شناسایی نبودند اما مقاطع سوسیسهای حاوی نخاع و طحال رنگ آمیزی شده با روش ایمنوهیستوشیمی بدلیل وجود مارکر اختصاصی در مقطع، در زمینه اسلاید رنگ قهوهای مشاهده شد که نشان دهنده وجود بافت اختصاصی در آن مقطع است.نتیجه گیری: از بین روشهای استفاده شده، روش ایمنوهیستوشیمی با آنتی بادی اختصاصی بافتی یکی از بهترین روش ها در تشخیص وجود بافت حرام و غیر مجاز در سوسیسهای حرارت دیده میباشد.

کلیدواژه ها:

سوسیس ، ایمنوهیستو شیمی ، بافت غیرحلال