امکان سنجی استفاده از انرژی خورشیدی در ایران با تاکید بر دشت های آن

انرژی خورشیدی یکی از منابع رایگان در دسترس و بدون آلودگی است که در شرایط اقلیمی کنونی می توان از آن به عنوان جایگزینی برای سوخت های فسیلی استفاده کرد. هدف از انجام این پژوهش، برآورد مکانی و زمانی انرژی خورشیدی با تاکید بر دشت ها در پهنه ایران زمین است. بدین منظور میزان ابرناکی و ساعات آفتابی طی دوره ۳۰، ۲۰ و ۱۰ ساله به ترتیب برای ۵۱، ۱۴۶ و ۲۱۸ ایستگاه و ساعت روشنایی برای ۴۰۳ ایستگاه به صورت ماهانه و سالانه برآورد و در محیط GIS پهنه بندی شد. نتایج حاصل از بررسی و مطالعه سه پارامتر متوسط ساعات ابرناکی، ساعات آفتابی و ساعات روشنایی نشان می دهد که بیشترین پتانسیل بهره برداری از انرژی خورشیدی از نظر زمانی در فصل تابستان و بعد از آن بهار است. از نظر مکانی نیز این پتانسیل به ترتیب در دشت های مناطق نیمه جنوب شرقی و شرقی، مرکزی و جنوب-غربی ایران مشاهده می شود. همچنین تمام تغییرات زمانی و مکانی سه پارامتر مزبور با سامانه های اقلیمی ایران و موقعیت خورشید ارتباط مستقیم دارد.

کلیدواژه ها:

پوشش ابری ، انرژی خورشیدی ، ساعات آفتابی ، GIS ، ساعات روشنایی ، ایران