اثر پرمنگنات پتاسیم، واکس و بسته بندی بر کیفیت و طول دوره انباری میوه موز

موز جزء میوه‎های فرازگرا است و کنترل فرایندهای مربوط به رسیدن آن در کاهش ضایعات این میوه موثر است.  در این آزمایش تاثیر تیمارهای آماده سازی و بسته بندی شامل: کیسه پلاستیکی، واکس خوراکی + کیسه پلاستیکی،کیسه پلاستیکی + پرمنگنات پتاسیم (دو یا چهار گرم به ازای هر کیلوگرم میوه)،واکس + کیسه پلاستیکی + پرمنگنات پتاسیم در مدت پنج هفته انبارداری در سردخانه (۱۴ درجه سلسیوس) بر کیفیت و خصوصیات میوه موز رقم کاوندیش بررسی شد.  در فواصل زمانی۸، ۱۶، ۲۴، ۳۲، و۴۰ روز پس از انبارکردن نمونه برداری و شاخص های رسیدگی میوه شامل: سفتی گوشت،مواد جامد انحلال­پذیر، pH آب میوه، کل کربوهیدرات ها، تانن، میزان ترکیبات فنلی کل، و قندهای پنتوز اندازه گیری شد.  آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار(هرتکرار شامل ۴ میوه) و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن انجام شد.  نتایج نشان می دهد که تغییرات در رسیدن میوه های شاهد نگهداری شده در هوای آزاد شامل: افزایش در میزان مواد جامد انحلال­پذیر و قند های پنتوز، کاهش در pH آبمیوه، سفتی گوشت، درصد گسی، و میزان ترکیبات فنلی معنی داری است.  کاربرد تیمارهای واکس+ کیسه پلاستیکی و واکس+ کیسه پلاستیکی+ پرمنگنات پتاسیم به طور معنی داری موجب کند شدن فرایند رسیدن می شود.  تیمارهای واکس+ کیسه پلاستیکی+ چهار گرم پرمنگنات پتاسیم بیشترین تاثیر را در جلوگیری از افزایش میزان مواد جامد انحلال­پذیر، قند های پنتوز و کاهش pH آبمیوه، سفتی گوشت، درصد گسی و میزان ترکیبات فنلی دارند.  همچنین تیمار پرمنگنات پتاسیم +کیسه پلاستیکی و واکس با جلوگیری از تاثیر اتیلن، سبب تاخیر در رسیدگی میوه های موز می شود. 

کلیدواژه ها:

انبارداری ، پرمنگنات پتاسیم ، رسیدگی میوه ، موز