اندازه گیری شاخص های فقر نسبی در خانوارهای شهری استان گیلان

این پژوهش، فقر نسبی در مناطق شهری استان گیلان طی سال های ۱۳۹۱-۱۳۸۰ را بررسی نموده است. بدین منظور خط فقر نسبی بر اساس روش های ۵۰ و ۶۶ درصد میانه ی مخارج خانوارها برای خانوار های چهار نفره ی شهری محاسبه و با تکیه بر آن دو شاخص مرتبط با فقر شامل اصابت فقر و شدت فقر برای خانوارهای مذکور با روش ۶۶ درصد برآورد گردیده است. نتایج محاسبه ی شاخص هانشان می دهد بر اساس روش ۵۰ درصد در سال ۱۳۸۰ خط فقر نسبی ۱۰۵۸۳۷۳۹ ریال بوده که در سال ۱۳۹۱ به ۶۸۵۹۱۷۰۶ ریال افزایش یافته است و بر اساس روش ۶۶ درصد در سال های ۱۳۸۰ و ۱۳۹۱ به ترتیب خط فقر نسبی ۱۳۹۷۰۵۳۶ و ۹۰۵۴۱۰۵۲ ریال برآورد شده است. همچنین، میزان اصابت فقر نسبی سالانه ی خانوارها در مناطق شهری در فاصله ی مذکور با روش ۶۶ درصد میانه ی مخارج با ۳ درصد کاهش از ۲/۳۲ به ۶/۲۹ درصد تنزل یافته است؛ اگر چه در این فاصله،با افزایش شدت فقر،متوسط شکاف درآمدی یک خانوار دارای فقر نسبی از ۱۵ درصد خط فقر نسبی به ۱۹ درصد افزایش یافته است. مقایسه ی خط فقر نسبی محاسبه شده با مطالعات در سطح کشوری نشان می دهد که خط فقر در مناطق شهری استان گیلان در سال ۱۳۹۱ از خط فقر مناطق شهری کل کشور پایین تر است.

کلیدواژه ها:

Rellative Poverty ، Urban Families ، ۵۰ and ۶۶ Percentages of Median Families Expenses Methods ، Poverty Severity ، Incidece Poverty Point