سنجش سطح توسعه یافتگی روستاهای شهرستان زرین دشت بااستفاده از تکنیک های فازی

    شناسایی ساختار سطوح توسعه­یافتگی نواحی و توان­های محیطی آنها به منظور توزیع فضایی عادلانه منابع و خدمات در پهنه ملی و ناحیه­ای درراستای توسعه یکپارچه ازاهمیت خاصی برخوردار می­باشد. هدف اصلی این پژوهش تعیین سطوح توسعه یافتگی روستاهای شهرستان زرین دشت می­باشد. پژوهش حاضر براساس هدف کاربردی و نوع روش به­کار رفته در آن، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق را کارشناسان و متخصصان مربوط به موضوع تشکیل می­دهند که به صورت تمام شماری ۳۰نفر انتخاب شده است. به­منظور وزن دهی به ابعاد و شاخص­ها ازمدل تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شده است. همچنین برای رتبه بندی و سطح­بندی توسعه یافتگی روستاها ازمدل­های تاپسیس فازی و ویکور فازی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می­دهد که روستاهای شهرستان از نظر توسعه یافتگی در یک سطح نمی باشند و دارای اختلافات بسیار زیادی با یکدیگر می­باشند. براساس نتایج هر دو مدل سه روستای خسویه، زیرآب و دره­شور توسعه یافته­ترین روستاهای شهرستان می­باشند و روستاهای چاه­انجیر، بن­دشت، چاه زبر، حیدرآباد، شاه علمدار و پنچاه محرومترین روستاهای شهرستان می­باشند. با توجه به این نابرابری در سطح توسعه یافتگی روستاهای شهرستان زرین دشت، لزوم اتخاذ برنامه­های مرتبط جهت توسعه متوازن امری ضروری شناخته می­شود.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، سکونتگاه های روستایی ، تکنیک فازی ، شهرستان زرین دشت