رفتارهای زورگویانه محیط های بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری

مقدمه: زورگویی شکلی از رفتار پرخاشگرایانه بین فردی است که در پرستاری به عنوان یک نگرانی رو به افزایش است، دانشجویان پرستاری با ورود به مرحله کار بالینی در معرض آسیب و زورگویی هستند که عواقب ناخوشایندی به همراه دارد. هدف این مطالعه شناسایی فراوانی، نوع رفتارهای زورگویانه، منبع زورگویی، نحوه گزارش و عواقب آن بر دانشجویان پرستاری دانشگاه های آزاد اسلامی و علوم پزشکی شهر یزد است. روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در سال ۱۳۹۸ انجام شد، ۱۹۳ نفر از دانشجویان سال سوم و چهارم پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی و علوم پزشکی شهر یزد شرکت نمودند. نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های مشخصات فردی و رفتارهای زورگویی کلارک (Clarke) و همکاران بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده آمار توصیفی و استنباطی (تی مستقل و آنوا) صورت گرفت. نتایج: بر اساس یافته ها ۱۱۸ نفر (۸۵/۶۱%) از دانشجویان انواعی از زورگویی را تجربه نمودند که ۷۶۹ (۳۲%) مورد زورگویی از طرف مربی بالینی، ۵۹۷ (۸/۲۴%) مورد از جانب پرستار و ۴۰۲ (۷۲/۱۶%) مورد از طرف بیمار و خانواده بوده است. بیش ترین رفتارهای زورگویی ۳۸۳ مورد (۹۳/۱۵%) برخورد سرد، نادیده گرفته شدن و اخراج بود. ۲۱ نفر (۹/۱۰%) به دلیل زورگویی تصمیم به ترک رشته داشتند. ۱۳۱ نفر (۹/۶۷%) رفتار زورگویی را گزارش نداده بودند که ۵۵ نفر(۸/۳۶%) آنان علت را ترس از ارزیابی ضعیف بیان نمودند. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است بیش از نیمی از دانشجویان پرستاری در معرض انواع رفتارهای زوگویانه قرار گرفته اند که این امر می تواند عاملی برای انصراف از تحصیل باشد. لذا برنامه ریزان آموزش بالینی باید راه های پیشگیری از زورگویی و نحوه واکنش به اینگونه رفتارها را به دانشجویان پرستاری آموزش دهند و اقدامات مناسبی جهت اصلاح محیط های آموزش بالینی در این زمینه انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

Bullying ، Nursing student ، Clinical Setting ، زورگویی ، دانشجوی پرستاری ، محیط بالین