تاثیرآموزش مهارت های حل مساله بر خودکارآمدی و تاب آوری مربیان پیش دبستانی شهر تهران

پژوهش حاضر، تحقیقی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و دارای مرحله پیگیری است. هدف از این پژوهش بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارت های حل مسئله بر خودکارآمدی و تاب آوری مربیان پیش دبستانی بود. جامعه آماری شامل مربیان پیش دبستانی شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بود. تعداد ۴۰ نفر از مربیان پیش دبستانی به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی بندورا (۲۰۰۰) و تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۷) استفاده گردید که در مرحله پیش آزمون هردو گروه (آزمایش و کنترل) پرسش نامه های مذکور را تکمیل کردند. سپس اعضای گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۲ ساعته آموزش مهارت های حل مسئله را دریافت کردند و بعد از پایان دوره آموزشی، پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. به منظور تجزیه تحلیل داده ها و بررسی سوال های پژوهش از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری و t همبسته استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت های حل مسئله، میزان خودکارآمدی و تاب آوری مربیان را افزایش داده است. همچنین خودکارآمدی و تاب آوری مربیان در طول زمان از پایداری مناسبی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

مهارت های حل مساله ، خودکارآمدی ، تاب آوری ، مربیان پیش دبستانی