بررسی رابطه بین سرمایه فرهنگی با بیگانگی اجتماعی- فرهنگی در بین جوانان شهر تبریز

تحقیق حاضر با هدف تعیین رابطه بین سرمایه فرهنگی با بیگانگی اجتماعی- فرهنگی دربین جوانان شهر تبریز انجام گرفت. احساس بیگانگی اجتماعی- فرهنگی در میان افراد جامعه، همنوایی، وفاق اجتماعی و همبستگی گروهی را درجامعه کمرنگ کرده و سبب می­شود تا افراد جامعه با اهداف فرهنگی،  انتظارات جمعی و آن چه جامعه به عنوان الگوهای عمل برای اعضا خود در نظر می­گیرد همسو نشوند. یکی از عوامل مرتبط با بیگانگی، سرمایه فرهنگی است که فرد آن را به طور انتسابی و اکتسابی در خانواده، جامعه و مدرسه­ کسبمی­کند. روش تحقیق پیمایش از نوع همبستگی است. از نظر هدف، تحقیق  کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده­ها جزء روش­های میدانی می­باشد. به لحاظ زمانی تحقیق حاضر مقطعی می­باشد. جامعه آماری این تحقیق جوانان ۲۹-۱۸ سال شهر تبریز است. نتایج حاصل نشان می­دهد که بین ابعاد سه­گانه سرمایه فرهنگی با بیگانگی اجتماعی–  فرهنگی همبستگی  معکوس وجود دارد یعنی با افزایش میزان سرمایه فرهنگی از میزان بیگانگی اجتماعی– فرهنگی کاسته می­شود. رابطه معنی­داری بین بیگانگی  اجتماعی– فرهنگی و متغیرهای زمینه­ای سن و جنسیت مشاهده نگردید

کلیدواژه ها:

سرمایه فرهنگی ، بیگانگی اجتماعی ، جوانان شهر تبریز