بررسی ارتباط بین اخلاق حرفه ای و کیفیت تدریس در بین اساتید دانشگاه علوم پزشکی ارتش

     مقدمه: اخلاق حرفه ای موضوعی است که امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته است، به طوری که اکثر حرفه ها از جمله حرفه تدریس نیز، به دلیل اقتضائات ویژه­ای که دارد، نیازمند تدوین منشور اخلاق حرفه ای مخصوص به خود هستند. این مطالعه با هدف تعیین رابطه­ی بین اخلاق حرفه­ای و مولفه­های آن (ویژگی­های شخصیتی، دانش تخصصی، روش­های تدریس، دانش روانشناختی، ارزشیابی استاندارد و قوانین آموزشی) با کیفیت تدریس در بین اساتید دانشگاه علوم پزشکی ارتش انجام شد. روش ها: از نظر هدف کاربردی و از نظر روش آن توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارتش که در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ مشغول به تحصیل هستند­، به تعداد ۹۷۴ نفر بودند. حجم نمونه با مراجعه به جدول کرجسی و مورگان ۱۷۵ نفر و  با استفاده از روش نمونه­گیری طبقه­ای انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه اخلاق حرفه ای تدریس نجفی و همکاران (۱۳۹۳) و کیفیت تدریس سراج (۲۰۰۲) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون) انجام شد. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین اخلاق حرفه­ای و کیفیت تدریس اساتید رابطه معناداری وجود دارد (۰۱/۰>p ، ۴۳۸/۰=r) معنادار می­باشد. به عبارت دیگر هر چه میزان اخلاق حرفه­ای در استادان بالاتر باشد، به احتمال بیشتری کیفیت تدریس آنها نیز بالاتر خواهد بود. نتایج معادله رگرسیونی نیز نشان داد که اخلاق حرفه­ای قدرت پیش­بینی کنندگی کیفیت تدریس را دارد (مقدار پیش بینی ۳۴۸/۰)، به این معنا که در صورت ثابت بودن سایر شرایط با افزایش یک واحد در اخلاق حرفه­ای، کیفیت تدریس به اندازه ۴۳۸/۰ افزایش خواهد داشت. نتیجه گیری: اخلاق حرفه­ای استادان دانشگاه علوم پزشکی ارتش کیفیت تدریس آنها را تحت تاثیر قرار می­دهد، بنابراین رعایت ملزومات حرفه­ای و اخلاقی اساتید در میزان کیفیت تدریس و اثربخشی یادگیری بهتر و موثرتر دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارتش موثر است.

کلیدواژه ها:

Professional Ethics ، Teaching Quality ، Students ، Professors ، اخلاق حرفه ای ، کیفیت تدریس ، دانشجویان ، استادان