نانوکمپلکس های صمغ عربی- کازئینات حامل بتا کاروتن (۱): بررسی تشکیل کمپلکس توسط FTIR، DSC، کدورت و رئولوژی
محل انتشار: پژوهش های صنایع غذایی، دوره: 26، شماره: 3
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 247
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FOODRE-26-3_016
تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1401
چکیده مقاله:
در این تحقیق، تولید نانوکمپلکسهای بر پایه دو بیوپلیمر صمغ عربی- کازئینات به منظور ایجاد یک سیستم حامل برای بتا کاروتن، توسط تکنیک های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، ابتدا محلولهای کازئینات سدیم در دو سطح غلظت ۱/۰ و ۵/۰(درصد وزنی-حجمی) و صمغ عربی در سه سطح غلظت ۱/۰، ۵/۰ و ۱ درصد (درصد وزنی-حجمی) تهیه شدند. سپس بتاکاروتن در محلولهای کازئینات سدیم بارگذاری شد و صمغ عربی در غلظتهای مختلف به آنها اضافه گردید و با تنظیمpH ، بر همکنش الکترواستاتیک بین بیوپلیمرها ایجاد گردید. ایجاد کمپلکس بین صمغ عربی-کازئینات و کازئینات-بتا کاروتن توسط آزمونهای طیف سنجی فرو سرخ نزدیک (FT-IR)، گرماسنجی پویشی افتراقی (DSC)، کدورتسنجی و رئومتری ارزیابی شدند. نتایج آزمون FT-IR نمونه ها نشان داد که طیف اختصاصی محلول بیوپلیمری حاوی بتاکاروتن، متفاوت از طیف های اختصاصی هر کدام از بیوپلیمرها و بتاکاروتن می باشد. در آزمون DSC نمونهها نیز، الگوی تغییرات حرارتی کمپلکس بیوپلیمری حاوی بتاکاروتن با هر کدام از بیوپلیمرها و بتاکاروتن، تفاوت چشمگیری داشت که به انکپسولاسیون بتاکاروتن در کمپلکس کازئینات – صمغ عربی نسبت داده شد. نتایج حاصل از اندازهگیری کدورت محلولها نشان داد که با افزایش غلظت صمغ عربی، کدورت افزایش یافت و بیشترین کدورت (NTU۱۳۴) مربوط به غلظت کازئینات سدیم ۱/۰ %– صمغ عربی ۱ % بود. بررسی ویژگیهای رئولوژیکی محلولها نشان داد که افزایش غلظت صمغ عربی از ۱/۰ به ۱%، باعث افزایش ویسکوزیته محلول های بیوپلیمری شد که به افزایش تعداد ذرات کمپلکس نسبت داده شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه اکرمی
۱ دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه تبریز
بابک قنبرزاده
استاد گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه تبریز
رسول دیناروند
۳ استادیار دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران
جلال دهقان نیا
دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه تبریز
محمدیار حسینی
گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه ایلام
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :