نقش دیدگاه های مداخله در بافت های فرسوده شهری در شهرداری تهران

بحث نوسازی بافتهای فرسوده مطرح شد که نبود رابطه ساختاری این طرحها با شهر و با طرحهای توسعه شهری، علت اصلی عدم تحقق تاریخی، برنامه ها شد. در ادامه نوسازی، محورهای فرهنگی (یا شهرسازی تعویضی نوسازی و بازسازی) تجمیع بافتهای مساله دار شهری و در نهایت، نوسازی و بهسازی ادامه پیدا کرد. در کلیه با ایجاد دفاتر خدمات نوسازی، این طرحها، دیدگاه کالبدی، نگاه غالب بود ولی به تدریج، شکست طرحهای اجرا و پیشنهاد شده، مدیریت شهری و متولیان نوسازی را به واکاوی در نگرش دیدگاه خود در برخورد با موضوع نوسازی بافت فرسوده واداشت که باعث شد نگرش اجتماعی و مردم محور، کمکم جایگاه خود را در این فرایند پیدا کند و حتی نگاه غالب شود. همچنین در ادامه این فعالیت، همکاری همه جانبه تمامی بخشها اقتصادی و... باعث شد که کالبدی، اجتماعی، مالی- بافت فرسوده وارد فرایند نوسازی شود؛ ولی نگرانی جدید از نحوه نوسازی و کیفیت مدیریت شهری و پژوهشگران، سطح زندگی میباشد که نیاز به مدیریت و برنامه ریزی دقیق تری نسبت به مرحله شروع نوسازی و مراحل بعد آن دارد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: مدیریت ، بافت فرسوده ، شهرداری ، شهرسازی.