امکان سنجی اعمال مدل های عدالت در استفاده از منابع ژنتیک

نزاع بر سر توجیه پذیری پرداخت و منصفانه یا عادلانه بودن آن در ازای استفاده از منابع ژنتیک است. در پاسخ به این سوال، انواعی از مدل های عدالت قد علم می کنند و داعیه توجیه پراخت و عدالت را سر می دهند. عدالت توزیعی سنتی، عدالت مبادله ای، عدالت به مثابه شناخت یا شناسایی همه ذینفعان حوزه منابع ژنتیک، عدالت جبرانی و عدالت رویه ای از جمله مدلهای مختلف و مهم عدالتند که داعیه عدالت دارند. نگارنده در پی اثبات این موضوع است که در حوزه منابع ژنتیک تمسک به یک مدل عدالت، قادر به توجیه پرداخت و عدالت در تمامی مصادیق استفاده نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

منابع ژنتیک ، دانش سنتی ، پروتکل ناگویا ، کنوانسیون تنوع زیستی ، عدالت