نقش برنامه ریزی در مدیریت شهری با رویکرد انسان

گسست شهر قدیم - شهر جدید یکی از دلایل اهمیت مطالعات انسانشناسی شهری در ایران است؛ شهرهایی که درگذشته دارای طرح و بافت فرهنگی - اجتماعی خاصی بودند. در این شهرها روابط و کنشهای اجتماعی و خصوصیت فرهنگی نوعی پویش درونی به وجود می آورد، اما تغییرات در شهرها در چند دهه اخیر، منجر به گسست و انقطاع شهر با این گذشته شده و شالوده های کهن ارتباطات درون شهری و معماری و به طور کلی طرح و بافت نظام اجتماعی و فرهنگی از هم گسسته شده است، عناصر جدیدی که در شهرهای ایران وارد شده، بر شیوه زندگی شهری تاثیر گذاشته و شهرهای ایران را به سمت سبکی مدرن سوق داده که خواه ناخواه این سبک جدید بر رفتار مردم تاثیر گستردهای داشته است. انسانشناسی شهری سعی دارد یک دیدگاه انسانشناختی برای مطالعه زندگی شهری در فضا و زمان سبک جدید شهرها نسبت به فضا و زمان سبک قدیم شهرها به دست دهد و تغییر و تحولات این انتقال را مورد کنکاش قرار داده و نفوذ و تاثیر شهرها بر الگوی سبک جدید زندگی مردم را مورد بررسی قرار دهد، در واقع انسانشناسی شهری سعی دارد با مطالعه تطبیقی زندگی شهری در زمان و مکان در این دو سبک به نتایج مفیدی دست یابد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: شهرداری تهران ، جامعه شناسی ، مدیریت شهری ، برنامه ریزی شهری.