تخمین پارامترهای هیدرودینامیکی آبخوان با استفاده از مطالعات ژئوالکتریکی (مطالعه موردی: آبخوان گلگیر، خوزستان)

تخمین پارامترهای هیدرودینامیکی آبخوان یکی از مسائل مهم در مدیریت منابع آب زیرزمینی است. روش های مختلفی برای تخمین پارامترهای هیدرودینامیکی آبخوان وجود دارد که استفاده از داده های مطالعات ژئوالکتریکی یکی از توسعه یافته ترین آنها می باشد. در این راستا در این تحقیق از اطلاعات چهل و چهار سونداژ الکتریکی قائم به منظور ارزیابی ویژگی های هیدرولیکی آبخوان گلگیر در استان خوزستان استفاده شده است. ابتدا پارامترهایی آبخوان همچون ضخامت، گسترش و مقاومت لایه ها با استفاده از داده های ژئوالکتریکی و گمانه های حفاری شده تعیین شد. سپس مقادیر ضریب قابلیت انتقال با استفاده از رابطه تجربی بین هدایت هیدرولیکی و فاکتور سازند با ضریب همبستگی ۰/۷۵بدست آمد. نتایج، تغییرات زیاد ضخامت در منطقه مورد مطالعه را نشان داد. مقادیر زیاد ضریب قابلیت انتقال و آبدهی ویژه در قسمت شرقی دشت، به علت وجود رسوبات درشت دانه فرسایش یافته سازند آهکی آسماری به دست آمد. همچنین کمترین مقدار تخلخل در شرق دشت و بیشترین مقدار آن در بخش غربی دشت تخمین زده شد. در نهایت، نقشه های زمین شناسی و پارامترهای هیدرولیکی آبخوان گلگیر تهیه گردید. تمامی نتایج نشان دهنده تخمین مطلوب پارامترهای هیدرولیکی توسط روش ژئوالکتریکی استفاده شده بوده و از آنها میتوان در تصمیم گیری و برنامه ریزی های حفاری های آینده در منطقه مطالعاتی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

آبدهی ویژه ، تخلخل ، سونداژ الکتریکی ، هدایت هیدرولیکی ، قابلیت انتقال