تجزیه و تحلیل کیفیت سکونت در مجتمع های مسکونی شهری از طریق مولفه های زمینه گرایی (نمونه موردی: شهر اردبیل)

چکیدهاصول و معیارهای مربوط به کیفیت محیط و ارتباط این کیفیت با زمینه های فرهنگی، تاریخی و اجتماعی آن در طراحی مجتمع های مسکونی نادیده گرفته می شود و همین مساله، سبب کاهش میزان رضایتمندی ساکنان از مجتمع ها می شود. لذا پژوهش حاضر با هدف ارتقاء کیفیت مجتمع های مسکونی اردبیل از طریق مولفه های زمینه گرایی به روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه به روش نمونه گیری تصادفی- خوشه ای انجام گرفته است. نتایج یافته های پژوهش نشان می دهد که ارتباط خطی بین مولفه های زمینه گرایی و کیفیت سکونت مجتمع های مسکونی برقرار است. از نظر تاثیرگذاری، مولفه کیفیت زمینه ای و مولفه شرایط بیرونی واحدها به ترتیب بیشترین تاثیر را بر کیفیت مجتمع های مسکونی و کیفیت واحدهای مجتمع های مسکونی اردبیل دارا است. از بین مولفه های زمینه گرایی نیز، زمینه طبیعی (بویژه بعد احترام به طبیعت و محیط زیست) بیشترین اثرگذاری را بر کیفیت سکونت مجتمع های مسکونی اردبیل دارد. بنابراین برای ارتقاء کیفیت سکونت در مجتمع های مسکونی لازم است برنامه ریزان و طراحان معماری و شهری علاوه بر توجه به کیفیت زمینه ای مجتمع ها و نیز شرایط بیرونی واحدهای مسکونی، به زمینه طبیعی شامل احترام به طبیعت و حفاظت از محیط زیست توجه و تاکید بیشتری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

Contextual ، Quality of Residence ، Residential Complex ، Residential Unit ، Ardabil