ارزیابی سطح سواد آبی در جامعه شهری (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

سواد آبی مفهومی جدید در پژوهش های مرتبط با مدیریت تقاضای آب است که براوردی از دانش، نگرش و رفتار آبی جامعه ارائه می دهد. پژوهش حاضر به روش پیمایشی سطح سواد آبی شهروندان اصفهان را می سنجد و نقش متغیرهای مختلف را با استفاده از تحلیل های آماری مورد ارزیابی قرار می دهد. جامعه آماری، افراد با سن بالای ۲۰ سال است که ۳۹۸ نفر به روش اتفاقی یا در دسترس بعنوان نمونه انتخاب شده اند. نتایج نشان می دهد سواد آبی شهروندان اصفهان برابر ۴۳.۵ از ۱۰۰ (متوسط) است که ۱% با سواد بالا (نمره بیشتر از ۶۶) و ۱۰% با سواد کم (نمره کمتر از ۳۳) هستند. در بین مولفه های سه گانه سواد آبی، امتیاز دانش و نگرش به ترتیب کمترین (۳۴.۱) و بیشترین (۴۷.۶) است. آزمون رگرسیون نشان می دهد مولفه های سه گانه سواد آبی مستقل هستند و بالاترین اثرگذاری بر سواد آبی را رفتار و سپس نگرش آبی دارد. همچنین تحلیل های آماری نشان می دهد برخورداری از تحصیلات دانشگاهی، شغل ثابت، یا درامد بالا بر افزایش سواد آبی بصورت قابل ملاحظه ای اثرگذار است و در مقایسه، مردان و افراد بالاتر از ۴۰ سال از سواد آبی بیشتری برخوردارند. این موارد نشان می دهد سواد آبی و مولفه های موثر بر آن در جوامع شهری قابل ارزیابی هستند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، اصفهان ، توسعه پایدار ، محیط زیست ، مصرف آب