ارزیابی و بهبود مصرف بهینه منابع انرژی در تولید محصول خیار در گلخانههای تهران با استفاده از تحلیل پوششی دادهها

نسبت انرژی یا نسبت انرژی ستانده به انرژی نهاده و انرژی ویژه یا نسبت انرژی نهاده به عملکرد واحد تولیدی درسیستم های تولید محصول شاخص هایی هستند که بهره وری و عملکرد واحد تولیدی را مشخص می کنند . کارائیفنی یکی دیگر از شیوه هایی است که برای ارزیابی بهره وری واحد تولیدی استفاده می شود. در این مقاله برای اولین بار به کمک تکنیک تحلیل پوششی دادههاDEA) ارزیابی و سنجش بازده تولیدی واحدهای گلخانهای انتخاب شده در تهران بررسی شد. برای این منظور اطلاعات لازم از 18 گلخانه خیار در شهرک گلخانه ای هشتگرد از طریق توزیعپرسشنامه جمع آوری شد. ازDEA برای برآورد و ارزیابی عملکرد و بهره وری گلخانه های خیار ، بر اساس انرژِی نهاده شامل نیروی کارگری، ماشین ، سوخت، کود(نیتروژن، فسفات، پتاسیم)، سموم، الکتریسیته و عملکرد محصول خیارKg/haبه عنوان ستانده استفاده شد. نتایج تجزیه وتحلیل نشان داد کهDEA یک ابزار بسیار موثر برای ارزیابی بازده تولید واحدهای تولید خیار گلخانهای است. ارزیابی بازده تولید بر اساس شش نهاده نیز نشان داد که ارزیابی بر اساس فقط یک منبع مصرف شده بطور معنی داری با ارزیابی بر اساس کل نهاده ها متفاوت است. نتایج نشان داد که با مدل بازگشت به مقیاس متغیرVRS) و اندازهگیری ورودی محور، ده واحد از مجموع 18 گلخانه بررسی شده کارا بودند. میانگین کارایی فنی واحدهای ناکارا 90 ٪ محاسبه شد، به این معنا که 10 ٪ از همه منابع می تواند به وسیله بالا بردن کارایی این واحدها ذخیره شود

کلیدواژه ها:

نسبت انرژی ، انرژی ویژه ، کارائی فنی ، تحلیل پوششی داده ها ، بازگشت به مقیاس متغیر