معماری در آیینه شعر حافظ

ادبیات فارسی آئینه ی زندگی مردمان ایران زمین و آداب و رسوم و کرد و کار آن هاست. بدون شک ادب فارسی ومعماری جزو عجایب هنرهای اسلامی هستند که همگام با یکدیگر در طول دوره های مختلف بالیده اند و رشد کردهاند. معماری از جمله مواردی بوده است که ادیبان در خلال نوشته ها و سروده های خویش توجه خاصی به آن مبذولداشته اند و به روش های مختلف در آثار خویش به این هنر مهم اشاره نموده اند. البته ناگفته نماند که معماران این مرز وبوم نیز در در خلال خلق آثار بزرگ معماری از ادبیات غافل نبوده اند و در بسیاری از بناها اشعاری را بر بدنه ی بنا و یاسردر ورودی حک کرده اند. در میان شاعران ایرانی، حافظ را به حافظه ی ایرانیان لقب داده اند. اشعار او آئینه یزندگی و زمانه ی خویش و بلکه زمان های متاخر نیز است. حافظ به هنرهای زمانه ی خویش بی اعتنا نبود و به مناسبتهای مختلف با آوردن اصطلاحاتی خاص به این هنرها اشاره می نمود. در این معماری نیز از نظر حافظ دور نمانده استو گاه به گاه برای تشبیه یا بیان مقصود خویش از اصطلاحات مربوط به این فن نیز استفاده کرده است. البته اشاره به ایننکته ضروری است که حافظ اهل عمران و آبادی در این دنیای مادی نبود و غرض از بیان این اصطلاحات بیان تشبیهاتیاز معشوق یا بی ارزش پنداشتن زیبایی های این دنیای ناپایدار بوده است.

کلیدواژه ها:

معماری ، حافظ ، شعر ، ادبیات فارسی