ارزیابی شاخصهای توسعه گردشگری پایدار شهری

شهرها به عنوان مبدا توریست فرست و همچنین به عنوان مقاصد توریست پذیر به شمار میروند. این نقش را در بیشتر شهرها مخصوصا در شهرهای قدیمی و تاریخی و پایتخت کشورها میتوان دید. هدف از این پژوهش ارزیابی شاخصهای توسعه گردشگری پایدار شهری مربوط به منطقه ۲۲ شهر تهران می باشد. ب همنظور ارزیابی هر یک از ابعاد تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته تهیه و بین نمونه آماری توزیع و تکمیل می شود. محدوده مورد مطالعه این پژوهش منطقه ۲۲ تهران می باشد. برای رسیدن به هدف مذکور در مجموع ۴ بعد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و اکولوژیک مورد بررسی قرار گرفت. هر یک از ابعاد نیز معرفهایی داشتند که به تفکیک مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از روش AHP ملاحظه می شود که بعد اقتصادی بیشترین میزان وزن را به خود اختصاص داده و با امتیاز ۲۴/۰ بالاتر از سایر ابعاد قرار دارد. بر اساس نتایج مذکور میتوان گفت که مهمترین شاخص گردشگری پایدار در منطقه ۲۲، بعد اقتصادی است. به طوری که این بعد با ۴۲۰/۰ در اولویت اول قرار میگیرد. به عبارتی دیگر از دید پاسخ دهندگان به پرسش نامه، هر عاملی که باعث تحریک و تقویت اقتصادی منطقه گردد، می تواند در توسعه و پایداری گردشگری موثر واقع گردد. می توان گفت رشد و توسعه اقتصادی تاثیرگذارترین عامل در پایداری گردشگری شهری به شمار میآید. بعد از بعد اقتصادی، بعد اجتماعی در رتبه دوم اهمیت قرار دارد .به عبارتی دیگر اگر مسائل اقتصادی در محیط وجود نداشته باشد، مسائل اجتماعی و حل آنها در رتبه دوم اهمیت قرار دارند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، گردشگری شهری ، شاخصهای توسعه پایدار ، منطقه ۲۲ تهران.