بررسی رفتار زیست فعالی و زیست تخریب پذیری نانوذرات ویتلاکیت (Ca۱۸Mg۲(HPO۴)۲(PO۴)۱۲) برای کاربرد ترمیم بافت های سخت بدن

از گذشته های دور ترمیم و بازسازی نقایص و شکستگی های بافت های سخت بدن، یک چالش بزرگ برای دانشمندان فعال در حوزه ترمیم استخوان بوده است. یکی از مهمترین روش های درمان نقایص استخوانی، پیوند آلوتروپ استخوان با استفاده از سرامیک های زیستی نظیر ویتلاکیت میباشد. ویتلاکیت با فرمول شیمیایی (Ca۱۸Mg۲(HPO۴)۲(PO۴)۱۲) به عنوان دومین جزو معدنی فراوان موجود در بافت های سخت بدن، خواص شیمیایی، ساختاری و زیستی بسیار نزدیکی به استخوان طبیعی بدن دارد. بطوریکه حدود ۲۶ تا ۵۸ درصد وزنی از بافت استخوان های بدن را به خود اختصاص میدهد.هدف از این تحقیق، بررسی ویژگی های زیستی نانوپودر بلوری سنتز شده ویتلاکیت قبل و بعد از عملیات حرارتی در دمای ۹۱۷℃ میباشد. بدین منظور نانوپودر های ویتلاکیت به مدت ۳ ، ۷، ۱۴ و ۲۱ روز در داخل محلول شبیه سازی شدن بدن (SBF) قرارگرفته و تغییرات وزنی وpH نمونه ها در حین غوطه وری در داخل محلول (SBF) مورد بررسی قرار گرفت. برای مشخصه یابی نمونه های قرار داده شده در داخل محلول (SBF) از آنالیز های XRD، FT-IR و ICP استفاده شد . نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد، پس از گذشت ۲۱ روز از غوطه وری نانوپودر های ویتلاکیت در داخل محلول شبیه سازی شده بدن (SBF)، بر روی سطح ویتلاکیت، فازهای کلسیم منیزیوم فسفاتی و ویتلاکیت تشکیل میشود. این امر نشان دهنده زیست فعالی و زیست سازگاری مناسب نانوپودر های ویتلاکیت میباشد. همچنین تغییرات pH هر دو نمونه نیز در محدوده pH زیستی طبیعی بدن انسان بود، که نشانگر زیست سازگاری مناسب نمونه ها میباشد. علاوه بر آن میتوان گفت، به دلیل رهایش پیوسته یون های (Mg۲+)، (Ca۲+) و (HPO۴۲-) از نمونه های ویتلاکیت در داخل محلول شبیه سازی شده بدن((SBF، استفاده از آن در ترمیم عیوب استخوانی باعث افزایش سرعت روند استخوان سازی میشود.

کلیدواژه ها:

ویتلاکیت ، زیست فعال ، زیست تخریب پذیر ، ترمیم استخوان ، هیدروکسی آپاتیت ، پیوند استخوان