بهبود محاسبه ضریب انبساط خطی در شیشه های فلوئوریدی

به طور کلی روش های مختلف اندازه گیری ضریب انبساط حرارتی را دیلاتومتری می نامند که از واژه لاتین dilatrate به معنای گسترش دادن گرفته شده است. عموما جهت اندازه گیری ضریب انبساط حرارتی از نمونه های بسیار کوچک فلز، شیشه، سرامیک و پلیمر استفاده می گردد. می توان بیان کرد که ضریب انبساط حرارتی یک چرخه زمانی- دمایی می باشد که حالت جامد را اندازه گیری می کند و در صورت ذوب شدن قادر به اندازه گیری این ضریب نمی باشد. در این چرخه حرارتی تغییر طول یک نمونه، با انتقالات فازی و نقص هایشبکه در ارتباط مستقیم می باشد. یکی از بزرگترین مزایای این ضریب سادگی تفسیر تجربی آن می باشد که بصورت نسبت L/L∆ که متناسب با میزان افزایش طول در اثر گرما دادن به طول اولیه نمونه می باشد.در این مقاله ضریب انبساط حرارتی شیشه های فلوئوریدی توسط دستگاه دیلاتومتری NETZSCH گرفته شده و آنالیز نمونه شیشه فلوئوریدی نیز نیز حاصل از آنالیز داده های دستگاه (PANALYTICAL ) XRF می باشد و با نتایج مدل تجربی ارائه شده توسط Mayer و Havas مقایسه شده است و در ادامه مدل جدیدی برای محاسبه ضریب انبساط حرارتی شیشه های فلوئوریدی با بهینه کردن ضرایب معادله با وجود فلوئور در ترکیب شیشه ارائه شده است. بهینه سازی ضرایب به کمک الگوریتم Fminsearch و با کمک نرم افزار matlab ، با محاسبه حداقل میزان خط در یافتن ضرایب بهینه توسط این نرم افزار انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

ضریب انبساط حرارتی ، دیلاتومتری ، الگوریتم بهینه سازی ، انتقال فاز ، شیشه های فلوئوریدی