مروری بر وضعیت پارک های علم و فناوری و مراکز رشد در ایران

در راستای دستیابی به اهداف توسعه ای کشور. نقش مراکز رشد و پارک های علم و فناوری به عنوان دو بازیگر کلیدی اکوسیستمنوآوری قابل توجه است. مراکز رشد و پارک های علم و فناوری نه تنها شکاف های موجود بین دانشگاه ها و سایر بخش ها مانندصنعت، کشاورزی و سلامت را رفع می کنند بلکه با جذب سرمایه های انسانی توانمند و فارغ التحصیلان دانشگاهی، روند انتقالفناوری و دانش را نیز تسهیل کرده و حرکت به سمت رشد و توسعه اقتصادی دانش بنیان را تسربع می کنند. همچنین؛ظرفیت های موجود در پارک های علم و فناوری بستر لازم برای تبادل تجربیات و داد و ستد علمی و فناوری با دیگر مراکز مشابهو شرکت های دارنده فناوری را فراهم می سازد. از این رو ارائه تصویر وافعی از وضعیت موجود پارک ها و مراکز رشد فعال در کشوردر راستای خطمش ی گذاری و سیاست گذاری حوزه فناوری در کشور حائز اهمیت است. براساس داده های جمح آوری شده تا پایانتیرماه سال ۱۳۹۷، ۳۶ پارک علم و فناوری و ۸۳ مرکز رشد مستقل (غیروابسته به پارک) در ۵ منطقه کشور مشغول به فعالیتبوده اند. مقاله حاضر که با جمع آوری داده های طبقه بندی شده از طریق پرسشنامه تا پایان تیرماه سال ۱۳۹۷ از ۱۷۴ مرکز فوق باهمکاری مرکز رشد فناوری اطلاعات و ارتباطات جهاددانشگاهی و دفتر امور فناوری وزارت علوم تحقیقات و فناوری تهیه شدهاست؛ سعی در بررسی و تحلیل هدفمند ابعاد مختلفی از وضعیت پارک ها و مراکز رشد ج.ایران مبتنی بر استانداردهای کیفیگزارش های منتشر شده توسط انجمن بین المللی پارک های علم و فناوری دارد.

کلیدواژه ها:

پارک های علم و فناوری ، مراکز رشد ، فناوری و نوآوری ، شاخص های کیفی ، شاخص های کمی