تحلیل بازتاب اندیشه های پیشگویانه در افسانه های ایرانی

پیشگویی یا آپوکالیپس، کشف و شهود و اعلان واقعه ای در آینده. بدون در نظرگرفتن وقوع یا عدم وقوع آن است. اغلب اندیشه های آپو کالییسی در افسانه هایایرانی و در باور عامه. به سبب نگرانی انسان از اینده و دفع اضطراب به وجود آمدهو انگیزه اصلی پیدایش این نوع مکاشفه هاء فشارهای روانی واردشده بر آدمی است؛به گونه ای که این اندیشه ها در ارتقای روحیه امید به آینده ایفای نقش می کنند.در افسانه های ایرانی، نقش های متفاوت آیوکالیبسی و کارکردهای متعدد آن بهسبب وجود خود افسانه پدید آمده اند. اکثر این مفاهیم با ویژگی های مادی وطبیعی افسانه، پیوندی ناگسستنی دارند. تناسب حالت های طبیعی با نقش هایآنان در باور عامه، سبب اصلی بروز این مکاشفه هاست. این پژوهش به شیوهتوصیفی - تحلیلی و استواری بر چارچوب نظری می کوشد به این پرسش پاسخدهد که شاخص ترین قسم مکاشفه ها در افسانه های ایرانی چیست؟ مطابقدستاوردهای تحقیق. بیشترین نوع مکاشفه موجود در افسانه های ایرانی، مربوط به«الهام» و کمترین آن، استفاده از زبان خواب و رویا به عنوان مهم ترین ابزار تجلیآن در این باره است.

کلیدواژه ها:

اندیشه های پیشگویانه ، الهام ، رژیا ، آپوکالیپس ، مکاشفه