خوانشی تحلیلی بر توصیف معاد عرفانی مولوی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 199

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LCONF07_160

تاریخ نمایه سازی: 26 آبان 1401

چکیده مقاله:

بحث معاد و جاودانگی انسان یکی از مباحث مهم و بنیادین دینی است که در ردیف اعتقاد به توحید و نبوت یکی از سه اصلاساسی دینباوری تلقی میشود، اما در عین حال یکی از دغدغههای اساسی کلام، فلسفه و عرفان اسلامی تبیین کیفیت وقوع اینحقیقت است. مولوی عارف نامی ، با تعمق و بهره گیری از آموزه های اصیل اسلامی از سویی باورمندی و ضرورت اعتقاد به معاد راعنصری روشن در نگاه به عالم نشان داده و از سوی دیگر جسمانیبودن معاد را امری همگام با قاموس خلقت میداند. وی با نگاه یعرفانی به نظام هستی، معاد را باطن عالم تلقی کرده که چشم ظاهربین از دریافت آن عاجز است.این مقاله در تلاش است به روشتوصیفی تحلیلی دیدگاه مولوی را در باب معاد با شیوه عرفانی تمثیلی مولانا نشان د هد.

نویسندگان

زهرا حسنوند

دانشجوی کارشناسی فلسفه وکلام اسلامی/ دانشگاه لرستان

عابدین درویش پور

استادیار گروه فلسفه کلام اسلامی /عضو هیات علمی دانشگاه لرستان