نقش تعدیل گرصفات شخصیتی و انعطاف پذیری کنشی در رابطه بین استرس ادراک شده و واکنش های فیزیولوژیک درافراد کم توان حرکتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین استرس و پاسخهای فیزیولوژیک بر مبنای تعدیلکننده انعطاف پذیری کنشی در افراد کم توان حرکتی شهرستان کوهدشت انجام شد. روش پژوهش توصیفی از توع همبستگی بود. تعداد ۱۰۳ نفر از مددجویان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با پرسشنامه های استرس ادراک شده کوهن، مقیاس پنج عاملی شخصیت کاستا و مک کری و پرسشنامه انعطاف پذیری کنشی کونور و دیویسون و دستگاه نوروفیدبک و فشارسنج دیجیتال مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که بین استرس ادراک شده و پاسخهای فیزیولوژیک (تنفس، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، ضربان قلب و نرخ هدایت پوستی) رابطه معنادار وجود دارد. انعطاف پذیری کنشی، توافق پذیری، پذیرا بودن به تجارب جدید و روان رنجوری تعدیل گر رابطه بین استرس ادراک شده و پاسخ های فیزیولوژیک بود.

کلیدواژه ها:

استرس ادراک شده ، پاسخ های فیزیولوژیک ، صفات شخصیتی ، سخت رویی ، جسمی حرکتی