اثربخشی روایت درمانی بر خلاقیت هیجانی و تصویر بدنی معلولین جسمی حرکتی -شهرستان چادگان

هدف: پژوهش حاضر به منظور اثربخشی روایت درمانی بر خلاقیت هیجانی و تصویر بدنی معلولین جسمی- حرکتی شهرستان چادگان انجام گرفت. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی معلولین جسمی- حرکتی ۲۵ تا ۳۵ ساله مراجعه کننده به بهزیستی شهرستان چادگان درسال ۱۳۹۹می باشند. تعداد این افراد ۲۶۷نفر برآورد گردید که با استفاده ازروش نمونه گیری هدفمند ۳۰ نفر از آنها به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند. سپس از این تعداد ۱۵نفر از آن ها به صورت تصادفی درگروه گواه و ۱۵نفر در گروه آزمایش جایگزین شدند. گردآوری دادهها از طریق پرسشنامه های خلاق بیتهی جانی اور بیل(۱۹۹۹) و پرسشنامه تصویر بدنی کش، وینستد وجاندا(۱۹۸۵) صورت گرفت. پس از اجرای پرسشنامه ها برنامه ی اثربخشی روایت در مانی وایت و اپستون(۱۹۹۰) درهشت جلسه دوساعته هفته ای یک مرتبه برای معلولین گروه آزمایش برگزار شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها ازآ مار توصیفی و آمار استنباطی(تحلیل کوواریانس تک متغیره) استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که روایت درمانی برخلاقیت هیجانی(۰/۰۱>F=۱۰۲/۴۵ P)وتصویر بدنی(۰/۰۱>F=۲۴۴/۲۹ P) تاثیر معناداریداشته است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش روایت درمانی می تواند می تواند سبب افزایش خلاقیت هیجانی و تصویر بدنی منا سب در معلولین جسمی و حرکتی گردد

کلیدواژه ها:

روایت درمانی ، خلاقیت هیجانی ، تصویر بدنی ، معلولین جسمی- حرکتی.