تاثیر مدیریت دانش فردی بر مدیریت دانش سازمانی در عملکرد مدیریت شهری

جستوجوی دانش به منظور کسب مزیت رقابتی، به طور فزاینده، تبدیل به عاملی کلیدی برای راهبردهای سازمانی شده است. همچنین، سیتلینگتون تصریح راهبردی سازمانها، دانش است. مهارت، میکند که از جمله دارایی های در دسترس و تخصص نیروی کار در دستیابی به مزیت رقابتی پایدار، حائز اهمیت است. دانش و برنهیم و چائویی نیز تصریح میکنند که اقتصاد بسیار پیشرفته امروز، مبتنی نوآوریهای فناورانه است. جامعه دانش، جامعه- استفاده فزاینده دانش و بر دسترسی و جزء اساسی هر فعالیت انسانی است. فعالیتهای است که در آن، دانش، نیروی خلاق و سایر فعالیتهای انسانی، وابسته به حجم بالایی از های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و اطلاعات هستند. محیط چندبعدی و پرچالش امروز، شرایط پویا و پیچیده ای را برای بسیاری از سازمان ها به وجود آورده است. بنابراین، پرورش و توسعه بسیاری از مهارت ها و توانایی ها، به منظور بهبود عملکرد سازمانی، ضروری به نظر می رسد. یکی از مهارت های کلیدی افراد برای موفقیت سازمان، مدیریت دانش فردی است. عملکرد هم به معنای رفتارها و هم به معنای نتایج است. رفتارها از فرد اجرا کننده ناشی می شوند و عملکرد را از یک مفهوم انتزاعی به عمل تبدیل می کنند. رفتارها فقط ابزارهایی برای نتایج نیستند، بلکه به نوبه ی خود نتیجه به حساب می آیند.این تعریف از عملکرد، منجر به این نتیجه گیری می شود که هنگام مدیریت عملکرد گروه ها و افراد، هم ورودی ها ( رفتار ) و هم خروجی ها ( نتایج ) باید در نظر گرفته شوند. هارتل این مدل را مدل ترکیبی مدیریت عملکرد می نامد. این مدل سطوح توانایی یا شایستگی و موفقیت ها را همانند هدف گذاری و بازبینی اهداف، پوشش می دهد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: مدیریت دانش ، عملکرد سازمانی ، شهرداری تهران.