رویکردی بر بررسی اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی و تنظیم هیجانی بر بهبود کیفیت زندگی مادران کودکان استثنایی (مطالعه موردی کودکان اتیسم)

اختلال طیف اتیسم گستره ای از اختلال های تحولی پیچیده است که با تاخیر با مشکلاتی در توانایی های شناختی، اجتماعی، هیجانی، زبانی، حسی و حرکتی مشخص می شود. این نقص ها در سال های اولیه ی رشد آشکار شده و زندگی فرد را در طول دوره ی حیاتش تحت تاثیر قرار می دهند. این ناتوانی های شناختی و رفتاری نه فقط بر فرد مبتلا، بلکه بر مراقبین او، خانواده، معلمان و جامعه نیز اثر می گذارند. وجود کودک استثنایی در یک خانواده اغلب آسیب های جبران ناپذیری را بر خانواده وارد می کند. میزان آسیب پذیری خانواده در مقابل این ضایعه گاه به حدی است که وضعیت سلامت روانی خانواده دچار آسیب شدید می شود به طوری که به محض آگاهی والدین از معلولیت فرزند خود، تمام آرزو ها و امید ها به یاس مبدل می گردد و مشکلات والدین شروع می شود. این مشکلات می تواند شامل مواردی مانند هماهنگ کردن وظایف معمول خود با برنامه های درمانی کودک، سازگاری عاطفی با موقعیت متفاوت فرزند صرف زمان زیاد برای تعیین درمان، فراهم کردن مراقبت ها در خانه، پرداختن به مشکلات مدرسه و رسیدگی به مشکلات رفتاری کودک کم توان باشد. با توجه به نتایج تحقیقات به دست آمده در این راستا مشخص شده است که ذهن آگاهی تاثیر مثبت و نسبتا پایدار بر روی کیفیت زندگی و سبک های مقابله ای مادران کودکان اتیسم داشت و تمرینات و مفاهیم ذهن آگاهی می تواند موجب ارتقای کیفیت زندگی و بهبود سبک های مقابله ای مادران دارای کودکان اتیسم می شود.

کلیدواژه ها:

مادران دارای کودکان اتیسم ، آموزش ذهن آگاهی ، تنظیم هیجان و کیفیت زندگی