چگونه توانستم پرخاشگری یکی از دانش آموزان را با ایجاد روش عاطفی ونقاشی کاهش دهم ؟

در پژوهش حاضر کوشیده میشود تا از طریق روش اقدام پژوهی به صورت، موردی به بررسی مشکل پرخاشگری یک دانش آموز مشغول به تحصیل در پایه چهارم ابتدایی پرداخته شود.بدین منظور پس از شناسایی و حصول اطمینان از اختلال پرخاشگری در آزمودنی مورد نظر از طریق مشاهده عینی و همچنین مصاحبه شفاهی با معلم سابق،مشاور مدیر مدرسه و همچنین والدین او،اقدامات راهگشایی نظیر روش عاطفی ،نقاشی ، ودیگر روش های (اعتبار بخشیدن،توجه و عاطفه، آگاهی دادن،آشنا کردن به حقوق دیگران،آگاهی به زشتی امر،رفع ناکامی ها و محرومیت،ایجاد سرگرمی و)در راستای حل این معضل در دستور کار قرار گرفت. نتایج به دست آماده حاکی از آن بود که این اقدامات اصلاحی به طور معنا داری بر بهبود اختلال پرخاشگری تاثیر دارند.به طوری که در نتیجه اعمال این راه حل ها، در پایان دوره زمانی در نظر گرفته شده ، پرخاشگری، تمرکز بر کلاس و مطالب درسی ورعایت نوبت و زمان پرسش دستش را بالا می آورد برای پاسخ، زنگ تفریح با دیگر دانش آموزان درگیر نمی شد.که این امر در سطحی به نوبه خود بر بهبود مشکل پرخاشگری او به عنوان نوعی هیجان خشم،یکی از مهم ترین مشکلات در برقراری رابطه با دیگران ،تاثیر مثبت دارد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، ارتباط عاطفی ، خشم ، روش نقاشی