نقش جوامع عشایری در بهره برداری و مدیریت مرتع

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 319

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CNRE06_003

تاریخ نمایه سازی: 16 آبان 1401

چکیده مقاله:

تاریخ پر از تعامل و رفتاری است که انسان ها در طول حیات با محیط داشته و این عادات عملا از نظر زمانی– مکانی، در بین جوامع انسانی منحصر بفرد و متفاوت از هم بوده و در سطح کره خاکی زمین و عوامل محیطی حاکم بر آن به صورت توسعه یافته جریان دارد که امروزه این رفتارها تحت مردمان بومی و دانش بومی مطرح و مطالعه می شود(محرم نژاد و تهرانی، ۱۳۸۹). دانش بومی یک اصطلاح کلی برای نشان دادن فرهنگ های بی شمار در مکان و زمینه های خاص بوده که در پی نسل ها انباشته شده اند(جیسون و همکاران، ۲۰۲۲). امروزه ارزش و باورهای مردمان بومی و دانش بیولوژیکی آنها اغلب نادیده گرفته شده در حالی که این دانش می تواند به همراه اطلاعات زیست محیطی به آینده بشریت و پایداری سایر حیات روی زمین کمک نماید(ترنر و همکاران، ۲۰۲۲). در ادوار مختلف جهت جلوگیری از تخریبات روز افزون مراتع و کاهش تولیدات آن قوانین و دستورالعمل ها و طرح های کاربردی مختلفی از سوی مدیران هر ناحیه از کره زمین تصویب و اجرا شده ولی در مقایسه با سیستم چرایی مرسوم مردمان محلی و دانش بومی مربوطه کارایی چندانی نداشته است(رودگرمی و عموزاده مهدیرجی، ۱۳۹۷). اگرچه به دانش بومی به علت شفاهی و تجربی بودن در مقایسه با دانش رسمی اهمیت لازم داده نمی شود، اما جوامع بومی با رعایت زمان ورود دام، تشخیص زمان آمادگی مرتع، تعیین مدت توقف دام و قسمت های مختلف مرتع از تمام قسمت های یک محدوده عرفی به صورت یکنواخت بهره برداری می کنند(صابری و کرمی دهکردی، ۱۳۹۱). این مقاله بر اساس نتایج بازدیدهای میدانی صورت گرفته از بافت جوامع عشایری تهیه شده است به طوری که اطلاعات لازم با استفاده از مصاحبه حضوری با بهره برداران ذی حق در سامان های مختلف و نیزکنترل طرح های تعادل دام و مرتع در سامان های مختلف عرفی مشگین شهر (مراتع دامنه سبلان) حاصل شده است که در حال حاضر ۶۹۰ سامان عرفی دارای اطلاعات مدیریت دام و مرتع می باشد. بنابرین این مقاله شاهدی بر تاثیر مشارکت جوامع عشایری و دانش بومی در مدیریت پایدار مرتع و دامداری کوچنده زیست بوم های مذکور بوده و می تواند در فعالیت های مشارکتی برای دستیابی به مدیریت پایدار نقش اساسی ایفا نماید و زمینه موفقیت طرح های پایدار از جمله مرتع داری را با افزایش سطح مشارکت آن ها فراهم کند.

نویسندگان

ایمان عشقی آذر

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مرتع، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران،

اردوان قربانی

استاد، گروه مرتع و آبخیزداری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

مهدی معمری

دانشیار، گروه مرتع و آبخیزداری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

معصومه عباسی خالکی

دکترای علوم مرتع، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

عسگر حسین زاده

دانشجوی دکترای علوم مرتع، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران