مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طرح واره جنسی زنان بعد از عمل سرطان سینه

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طرح واره جنسی زنان بعد از عمل سرطان سینه انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه با دوره پیگیری بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل تمامی بیماران سرطان پستان مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان شهدای تجریش در سال ۱۳۹۹ بودند. که با روش نمونه گیری در دسترس(داوطلبانه) تعداد۱۲۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدندو در سه گروه ۴۰ نفری جایگزین شدند و در دو گروه آزمایش۱(طرح واره درمانی)، آزمایش ۲(درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد) و یک گروه گواه به طور تصادفی جایگزین شدند. ابتدا هر سه گروه با پرسشنامه های خودپنداره راجرز(۱۹۵۷)، طرح واره های جنسی سیروانوسکی و اندرسن(۱۹۹۴) و کیفیت خواب پیتزبورگ مورد سنجش قرار گرفتند، سپس گروه آزمایش۱، ۹ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای طرحواره درمانی یانگ و همکاران(۲۰۰۳) و گروه آزمایش ۲ هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد مبتنی بر نظریه هیز و همکاران (۱۹۹۹) را دریافت کردند و گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند سپس از هر سه گروه پس آزمون گرفته شد و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر مورد آزمون قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد بین گروه های آزمایش طرحواره درمانی و گروه مبتنی بر پذیرش و تعهد با گروه گواه تفاوت معنا داری مشاهده شد (f=۳۲/۰۷۰ و p<۰/۰۰۱ ) اما بین نمره ی طرحواره جنسی گروه طرح واره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اختلاف معناداری وجود ندارد و هر دو درمان بر بهبود طرحواره های ناسازگار جنسی موثر بودند و اثر هر دو در طول زمان پایدار بود.

کلیدواژه ها:

طرح واره درمانی ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، طرح واره جنسی