بهینه سازی تولید آنزیم پروتئاز از باکتری باسیلوس لیچنی فورمیس با استفادهاز روش های آماری و سطح پاسخ مرکزی

آنزیم های پروتئولیتیک گروه بسیار مهمی از آنزیم های صنعتی تولید شده هستند. در این تحقیق، تولید پروتئاز ازباکتری باسیلوس لیچنی فرمیس جداسازی شده از دستگاه گوارش مرغ صنعتی، مورد مطالعه قرارگرفته است. در مرحله یاول بهینه سازی، از طرح فاکتوریل ناقص جهت طراحی محیط های تولید آنزیم استفاده گردید. در این طرح آزمایشی ششنوع فاکتور شامل؛ منبع کربن، منبع نیتروژن، منبع سولفات فلزی (متغیرهای کیفی) و pH ، دما، زمان انکوباسیون(متغیر های کمی) به طور همزمان مورد بررسی قرار گرفت. سپس با استفاده از روش های آماری، آنالیز داده ها انجام وشرایط محیطی و ترکیب مناسب محیط کشت، جهت تولید بهینه آنزیم پیش بینی و تعیین شد. میزان بازده تولید آنزیم y قبل از بهینه سازی اولیه حدود u.ml(-۱) و ۷/۸۴۴×۱۹(-۲) بوده و بعد از بهینه سازی اولیه به بیش از دو برابر افزایش یافت،که بسیار نزدیک به مقدار پیش بینی شده ی مورد انتظار بوده است u.ml(-۱) و ۱۹/۷۷×۱۰(-۲) این میزان از افزایش بازده پروتئازی با شرایط وجود تفاله انگور، مالت، منیزیم سولفات ۷ آبه و PH=۱، زمان انکوباسیون ۷۲ ساعت و دمای ۵۰ درجه بدست آمده است. در مرحله دوم، به منظور مطالعه ی بیشتر بهینه سازی با استفاده از روش سطح پاسخ مرکزی، فاکتور pH (در بازه ۱۰ تا ۲۰ ) انتخاب گردید. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، برخی شرایط ایده آل از جمله، فعالیت در بازهوسیعی از pH قلیایی، در دمای بالا به مدت طولانی و استفاده از منابع تغذیه ای ارزان قیمت مانند تفاله انگور برایمیکروارگانیسم تولیدکننده ی آنزیم، برای یک آنزیم صنعتی ارائه گردید

کلیدواژه ها:

آنزیم ، اپتیم مسازی آماری ، باسیلوس لیچنی فورمیس ، پروتئاز