امکان تغییر و بازطراحی لباس با رویکرد افزایش چرخه عمر محصول

استفاده مجدد یا Re-use یکی از راهکارهای موجود برای کاهش زباله های تولیدی و کمک به حفظ منابع و محیط زیستاست. در این رویکرد به منظور کاهش هزینه های تولید یک محصول جدید، و مهم تر از آن کاهش آسیب های زیست محیطیو یا هزینه های بازیافت پس از اتمام عمر استفاده ی محصول ؛ طراحی، با رویکرد قابلیت استفاده ی مجدد مطرح می شود. درتقسیم بندی های مربوط به استفاده ی مجدد ، استفاده ی مجدد بدون تغییر و یا با حداقل تغییرات، ارزشمند ترین نوع reuseاست که خود نیازمند توجه به مسائل مختلف رفتاری و فرهنگی در کاربران است.پوشاک، امروزه به عنوان یکی از صنایع با بیشترین آسیب های زیست محیطی شناخته می شود. مبحث مد، مد سریع و نیزتنوع طلبی در این حوزه که برخاسته از طبیعت و خصلتی انسانی است، عمر البسه ی مورد استفاده، هزینه های پرداختی واولویت های طراحی و تولید پوشاک را تحت تاثیر خود دارد و باعث ایجاد تعارض در این موارد با رویکرد های طراحی سبز و دراینجا استفاده ی مجدد می شود. تلاش های مختلفی در رفع این تناقضات و تشویق کاربران به توجه کردن به رویکرد استفادهی مجدد صورت گرفته. در این مقاله که با روش تحلیلی و توصیفی یافته های کتابخانه ای و نمونه های موجود در راستایاستفاده ی مجدد پوشاک را مورد بررسی قرار می دهد، ضمن مرور مفاهیم مربوط به استفاده ی مجدد؛ به صورت موردی، استفادهی مجدد در حوزه پوشاک و نساجی را با هدف تشویق کاربران و هدایت طراحان به افزایش چرخه ی عمر محصولات این حوزهبدون نیاز به نادیده گرفتن روحیه ی تنوع طلبی و زیبایی پسندی کاربر را مورد پژوهش قرار داده ایم.

کلیدواژه ها:

استفاده ی مجدد ، پوشاک ، پایداری ، منسوجات پایدار