اثر غلظت های مختلف لستین - کلسترول بر پایداری درونپوشانی نانولیپوزوم های حامل بتاکاروتن

رون پوشانی با استفاده از نانولیپوزوم ها به طور گسترده ای به عنوان یک تکنیک موثر برای محافظت از ترکیبات زیست فعالحساس در برابر فرآیندها ی نامطلوب یا شرایط گوارشی شناخته شده است. اما به علت پایداری پایین در طول زمان کاربرد تجاریآنها محدود شده است. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی تاثیر نسبت های متفاوت لسیتین-کلسترول بر اندازه ذرات، درون-پوشانی و پایداری این دو ویژگی در طول زمان است . تیمارهایی آزمایشی در این پژوهش شامل نسبت های ترکیبی لسیتین-کلسترول (۳۰-۳۰، ۴۰-۲۰، ۵۰-۱۰ و ۶۰-۰) می باشد. با توجه به عدم امتزاج پذیری بتاکاروتن با آب، فرمولاسیون های نانولیپوزوم ها با استفاده از روش ترکیبی هیدراسیون لایه نازک- سونیکاسیون تولید گردید . نتایج نشان داد که اثر غلظت هایترکیبی لسیتین- کلسترول بر تغییرات اندازه ذارت، توزیع اندزه (PDI) ذرات، بازده درون پوشانی و پتانسیل زتا معنی دار است. با افزودن کلسترول به نسبت ۵:۱ به لسیتین اندازه ذرات و توزیع اندازه ذرات کاهش و بازده درونپوشانی افزایش یافت اما باافزایش بیشتر نسبت کلسترول به لسیتین اندازه ذرات و توزیع اندازه ذرات افزایش و بازده درونپوشانی یافت. همچنین پتانسیلزتای تمام نمونه ها در محدوده مطلوبی قرار داشت و با افزایش کلسترول اندازه پتانسیل زتا افزایش یافت. همچنین نتایج اینتحقیق نشان داد که افزودن کلسترول به نسبت ۵:۱ به لسیتی ن در ساختار نانولیپوزوم باعث می شود که در بازه زمانی ۶۰ روزاندازه ذرات و کارایی درون پوشانی بتاکاروتن نسبت به ساختار نانولیپوزوم فاقد کلسترول پایداری بیشتری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

بتاکاروتن ، نانولیپووزم ، لسیتین ، کلسترول ، بازده درون پوشانی