بررسی رابطه علی خودمتمایزسازی و کیفیت زندگی زناشویی با میانجی گری هوش هیجانی در کارمندان متاهل آموزش و پرورش شهرستان کهنوج

زندگی افراد متاهل و خانواده ها تحت تاثیر کیفیت زندگی است و بعد مهم در کیفیت زندگی، بعد خانوادگی است که در بررسی کیفیت زندگی باید در نظر گرفته شود. هدف از انجام پژوهش حاضر آزمایش و مقایسه مدل رابطه علی خودمتمایزسازی و کیفیت زندگی زناشویی با میانجی گری هوش هیجانی در کارمندان متاهل آموزش و پرورش شهرستان کهنوج بود. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه کارمندان آموزش و پرورش شهرستان کهنوج بود که از طریق جدول مورگان تعداد ۳۰۰ نفر (۱۵۰ زن، ۱۵۰ مرد) از این جامعه به طور طبقاتی تصادفی انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از سه پرسشنامه، سنجه ی کیفیت زناشویی MMQ تدوین پری (۲۰۰۴)، پرسشنامه تمایزیافتگی DSI تدوین اسکورون و فریدلندر (۱۹۹۸) و پرسشنامه هوش هیجانی بار–آن جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. در پژوهش حاضر، برای متغیرهای مورد مطالعه شاخص های آماری میانگین، انحراف معیار، حداقل و حداکثر نمره محاسبه شد. به منظور آزمون روابط مفروض در الگوی پیشنهادی نیز، با استفاده از نرم افزارهای بسته آماری برای علوم اجتماعی (spss) و تحلیل ساختارهای گشتاوری (AMOS)، داده های گردآوری شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که در کل نمونه، تمامی ضرایب مسیر مستقیم بین متغیرها و فرضیه غیر مستقیم رابطه علی تمایزیافتگی و کیفیت زناشویی با میانجی گری هوش هیجانی که با استفاده از روش بوت استراپ ماکرو پریچر و هیز بررسی شد از لحاظ آماری در سطح (۰/۰۰۱ = p) مثبت و معنی دار بودند، شاخص های برازندگی نشان دادند که در کل نمونه مدل با داده ها برازش قابل قبولی دارد.

کلیدواژه ها:

خودمتمایزسازی ، کیفیت زندگی زناشویی ، هوش هیجانی