پیش بینی احساس خودکارآمدی بر مبنای حمایت اجتماعی ادراک شده در بیماران مبتلا به دیابت

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی احساس خودکارآمدی بر حمایت اجتماعی ادراک شده در بیماران مبتلا به دیابت انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش ، شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بود. حجم نمونه بر اساس فرمول فرمول تاباکنیک و فیدل ۱۲۰ نفر تعیین شد. نمونه گیری به روش هدفمند انجام پذیرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (GSES) و مقیاس چند وجهی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (۱۹۸۸) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی ابزار توسط اساتید روانشناسی مورد تایید واقع شده است وضریب الفای کرونباخ برای خودکارآمدی، هوش معنوی و حمایت اجتماعی بالاتر از مقدار لازم محاسبه شد. داده ها در دو سطح توصیفی با استفاده از جداول، میانگین ها و انحراف معیار و سطح استنباطی با استفاده از ازمون های کولموگروف-اسمینروف، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد توصیف و تحلیل واقع شد. نتایج نشان داد بین مولفه های حمایت اجتماعی ادراک شده مولفه حمایت اجتماعی ادراک شده از سوی دیگران بیشترین تاثیر و مولفه ی حمایت اجتماعی ادراک شده خانواده کمترین تاثیر را بر خودکارآمدی داشته است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، بیماران دیابتی