بررسی مقایسه ایی جهت گیری زندگی (خوش بینی و بد بینی) و احساس خود کهتری (خودکم بینی) بر شادکامی معلمین زن و مرد آموزش و پرورش شهرستان ایرانشهر

هدف از این پژوهش بررسی مقایسه ایی جهت گیری زندگی (خوش بینی و بد بینی) و احساس خود کهتری (خودکم بینی) و بر شادمانی معلمین زن و مرد آموزش و پرورش شهرستان ایرانشهراست. این تحقیق از نظر اهداف تحقیقی جز تحقیق های بنیادی و از نظر روش و ماهیت از نوع تحقیق توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمامی معلمان مدارس راهنمایی و متوسطه زن و مرد آموزش و پرورش بر شادمانی معلمین زن و مرد آموزش و پرورش شهرستان ایرانشهرمی باشد، که به تعداد ۱۲۰ پرسشنامه بین آنان توزیع گردید. متغیرها با استفاده از پرسشنامه ۱۳ آیتمی جهت گیری زندگی چانگ و همکاران (۱۹۹۳) و پرسشنامه آزمون شادکامی آکسفورد دارای ۲۹ آیتمی، سنجیده شد. اطلاعات با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیو ن توسط نرم افزار اس پی اس اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل فرضیات نشان داد که جهت گیری زندگی(خوش بینی و بد بینی)و احساس خود کهتری (خودکم بینی) بر شادکامی معلمین زن و مرد آموزش و پرورش شهرستان ایرانشهرتاثیر دارد. و جهت گیری زندگی (خوش بینی و بد بینی) بر شادکامی معلمین زن و مرد آموزش و پرورش شهرستان ایرانشهر تاثیر دارد.. همچنین احساس خود کهتری (خودکم بینی) بر شادکامی معلمین زن و مرد آموزش و پرورش شهرستان ایرانشهر تاثیر ندارد. و در پایان جهت گیری زندگی (خوش بینی و بد بینی) بر احساس خود کهتری (خودکم بینی) معلمین زن و مرد آموزش و پرورش شهرستان ایرانشهر تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

جهت گیری زندگی ، احساس خود کهتری ، شادکامی ، معلمین