تاثیر آرای شوراهای پزشکی نیروهای مسلح در ماده ۵۴ قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح

شوراهای پزشکی نیروهای مسلح وظیفه تعیین سطح سلامت کارکنان پایور و وظیفه نیروهای مسلح را عهده دار بوده و نظریات خود را در خصوص هرگونه بیماری کارکنان پایور و وظیفه نیروهای مسلح در قالب رای ذکر نموده و متعاقبا نتیجه آن را به قسمت نیروی انسانی یگان نظامی بیمار مراجعه کننده منعکس می نمایند. علی ایحال زمانی که کارکنان بیمار پایور و وظیفه جهت استفاده از معافیت های خدمتی مندرج در آرای شوراهای پزشکی به مسئولین و فرماندهان خود مراجعه می نمایند، بعضا مسئولین مربوطه از اجرای آرای شوراهای پزشکی نیروهای مسلح استنکاف ورزیده و حتی در مواردی به دلیل عدم بکارگیری صحیح کارکنان بر حسب سلامت جسمانی آنان، باعث تلفات انسانی و صدمات جسمانی در یگان نظامی شده و ایضا موجبات مفتوح شدن پرونده ها در محاکم نظامی و بعضا دیوان عدالت اداری می گردد. در کشور ایران، قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۹ عمده ترین منبع حقوق جزای نظامی بوده که در خصوص الزام به اجرای مفاد آرای شوراهای پزشکی نیروهای مسلح قوانین و قوائدی را معین ننموده و در این زمینه خلا قانونی وجود دارد. لذا این مقاله با بهره گیری از روش تحلیلی- توصیفی، جایگاه آرای شوراهای پزشکی نیروهای مسلح را در قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح با رویکرد بر ماده ۵۴ آن مورد بررسی قرارداده و حصول نتیجه آن این بوده که فقط در صورت بروز تلفات انسانی و صدمات جسمانی ناشی از عدم رعایت مفاد آرای شوراهای پزشکی نیروهای مسلح در خصوص مجنی علیه، به نحوی از انحاء می توان به ماده ۵۴ قانون مربوطه تمسک نموده و به سازمان قضایی نیروهای مسلح مراجعه وجهت استفاده از سایر محدودیتها و معافیت های مندرج در آرای شوراهای پزشکی، کارکنان بیمار پایور و وظیفه نیروهای مسلح ناگزیر باید به دیوان عدالت اداری مراجعه نموده و متعاقبا این امرموجب اطاله دادرسی و افزایش هزینه جهت استیفای حق آنان و افزایش حجم پرونده های قضایی در قوه قضاییه و بعضا صدور آرای متهافت می گردد. من حیث المجموع برای پر کردن خلا قانونی آن در قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح باید قوانینی در این زمینه به تصویب برسد.

کلیدواژه ها:

شوراهای پزشکی نیروهای مسلح ، قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح ، کارکنان پایور ، کارکنان وظیفه ، سازمان قضایی نیروهای مسلح ، دیوان عدالت اداری