تماس مداوم با
سرب حتی در مقادیر کم، می تواند منجر به آسیب در سیستم های مختلف بدن شود. تولید گونه های اکسیژن فعال (ROS) و تضعیف سیستم آنتی اکسیدانی درون زا، نقش عمده ای در صدمات ناشی از
سرب دارند. عواملی دارویی با خاصیت آنتی اکسیدانی ممکن است در کاهش صدمات ناشی از
سرب موثر باشند. بنابراین در این مطالعه، اثر
بربرین بر عوامل اکسیداتیو ناشی از
سرب بررسی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه از ۴۰ موش نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات به صورت تصادفی به ۵ گروه تقسیم شدند. ۱- گروه شم، ۴ گروه که به مدت دو ماه
سرب از طریق خوراکی دریافت کردند. ا ین ۴ گروه شامل گروه مسموم با
سرب ۱۰۰ppm و ۵۰۰ppm و گروه مسموم با دوزهای ۱۰۰ و ۵۰۰ppm
سرب که تحت درمان با
بربرین ۵۰mg/kg قرار گرفتند،
سرب به آب آشامیدنی حیوانات اضافه شد و
بربرین روزانه گاواژ شد. بعد از طی دوره درمان، حیوانات به صورت عمیق بیهوش شدند. برای بررسی میزان فعالیت آنتی اکسیدان های گلوتانیون (GSH)،
کاتالاز (CAT) و
سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و میزان مالون دی آلدئید (MDA)، سرم، نمونه خون از قلب حیوانات گرفته شد.نتایج: نتایج حاصل از بررسی فاکتورهای بیوشیمیایی نشان داد که فعالیت CAT, SOD و GSH سرم در گروه های مسموم با
سرب تفاوت معنی داری با گروه شم ندارد.
بربرین توانست فعالیت SOD را در گروه
سرب ۵۰۰ افزایش دهد.
بربرین در گروه مسموم با
سرب که دوز ۵۰
سرب را دریافت کرده بودند، فعالیت CAT را نیز افزایش داد. همچنین، در گروه های
سرب درمان شده با
بربرین افزایش م عنی داری در فعالیت GSH نسبت به گروه
سرب مشاهده گردید. در بررسی میزان MDA مشاهده شد که میزان MDA سرم رت هایی که
سرب دریافت کردند افزایش معنی داری نسبت به گروه شم پیدا کرده و
بربرین در گرو
سرب ۵۰۰ میزان MDA را کاهش داد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که در معرض قرارگرفتن با
سرب به مدت ۲ ماه تاثیری بر فعالیت آنتی اکسیدان ها ندارد، هرچند به صورت غیرمعنی داری فعالیت آنها را کاهش می دهد، ولی میزان MDA سرم را افزایش می دهد. که این افزایش نشانه وجود
استرس های اکسیداتیو است. همچنین در این مطالعه مشاهد ه شد که
بربرین فعالیت آنتی اکسیدان ها را افزایش می دهد و میزان MDA را کم می کند.
