بررسی تاثیر داروی L-Dopa لیپوزومی و اگزوزوم های مشتق از سلول های SH- Sy ۵ y بر بقای نورون های دوپامیرنژیک از طریق تنظیم بیان ژن های Bdnf و Dat

مقدمه: بیماری پارکینسون یک ناهنجاری نورودژنراتیو پیش رونده می باشد که در طی آن نورون های دوپامینرژیک در ناحیه جسم سیاه به تدریج از بینمی روند. اخیرا، روش های درمانی ترکیبی به عنوان رویکردهای درمانی موثر بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. در این مطالعه، اثرات بالقوه اگزوزوم های جدا شده از سلولهای SH-Sy۵y و داروی L-Dopa لیپوزومی بر شرایط پاتولوژیکی موشهای صحرایی مبتلا به پارکینسون بررسی گردید.مواد و روشها: ۲۵ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در پنج گروه طبقه بندی شدند. مدل پارکینسون از طریق تزریق ترکیب ۶ - OHDA در ناحیه جسمسیاه سمت راست مغز ایجاد شد. اگزوزوم های جداسازی شده از سلول های SH-Sy۵y به تنهایی و همراه با داروی L-Dopa لیپوزومی شده به مدل هایبیمار تزریق شدند. اثرات تیمارهای صورت گرفته از طریق انجام تست رفتاری، بررسی های بافت شناسی و بررسی تغییرات بیان دو ژن Bdnf و Dat بهروش real-time PCR بررسی گردیدند.نتایج: تیمار همزمان مدل های بیمار با اگزوزوم و داروی L-Dopa لیپوزومی شده باعث افزایش جمعیت نورون های دوپامیرنژیک در ناحیه جسم سیاه مغزگردید. همچنین در مدل های تیمار شده با هر دو اگزوزوم و داروی L-Dopa لیپوزومی شده افزایش معنادار سطح بیان ژن های Bdnf و Dat مشاهده شددر حالیکه افزایش بیان مشاهده شده در تیمارهای جداگانه از نظر آماری معنادار نبودند (p>۰/۰۵).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دادند که استفاده از داروی L-Dopa به همراه اگزوزم های سلول های SH-Sy۵y اثرات سینرژیک مثبتی بر افزایشبیان ژن های Bdnf و Dat داشته و باعث القای تمایز سلول های پیش ساز عصبی به نورون های دوپامینرژیک و در نتیجه افزایش جمعیت و بقای آنها درناحیه جسم سیاه مغز می گردد.

کلیدواژه ها:

پارکینسون ، نانولیپوزوم ، L-Dopa ، اگزوزوم ، Bdnf ، Dat