ارزیابی ارگونومیکی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی- عضلانی در پرستاران با استفاده از روش QEC و ارتباط آن با استرس شغلی

مقدمه: اختلالات اسکلتی – عضلانی و استرس شغلی یکی از مهمترین دغدغه های کارکنان در سازمانها و به خصوص بیمارستان ها می باشند. هدف ازاین مطالعه تعیین ریسک اختلالات اسکلتی عضلانی با روش QEC و ارتباط آن با استرس شغلی در پرستاران بود. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که از لحاظ زمانی، مقطعی بود؛ ۲۱۸ نفر از پرستاران شاغل در دو بیمارستان شهر اصفهان مورد بررسیقرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک، نوردیک و پرسشنامه استاندارد استرس شغلی HSE و ارزیابی ریسک فاکتورهای ارگونومی در بین پرستاران با استفاده از روش QEC انجام گردید. برای آنالیز داده ها از نرم افزار آماری SPSS ۲۱، آزمون آماری ضریب همبستگیپیرسون و آنالیر واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج: میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی در بین پرستاران ۸۳/۹۳% به دست آمد، ۵۸/۷۸% پرستاران در سطح ریسک بسیار بالا و ۳۲/۴۵% در سطح ریسک بالا ابتلا به اختلالات قرار داشتند و ۶۳/۳۸% آنان دارای استرس شغلی زیاد بودند. نمره نهایی QEC با استرس شغلی دارای رابطه معنادار و غیرمستقیم بود.نتیجه گیری: با افزایش نمره QEC نمره استرس کاهش یافت که به معنای شرایط نامطلوب و استرسزای پرستاران میباشد علاوه بر اینکه باید اقدامات اصلاحی ارگونومیگی هر چه سریعتر انجام شود؛ برنامههای مداخلاتی مناسبی نیز به منظور افزایش سطح آگاهی پرستاران در جهت دستیابی به راه حل هایبهینه برای پیشگیری یا کاهش اختلالات اسکلتی عضلانی و استرس شغلی تدوین و اجرا گردد.

کلیدواژه ها:

اختلالات اسکلتی – عضلانی ، استرس شغلی ، پرستاران ، QEC ، ریسک فاکتور