تعیین عوامل بومی موثر در دستیابی به شهراکولوژیک ( مطالعه موردی: شهردرچه)

توسعه پایدار در طول زمان و به تدریج رویکردهای متنوع را با اهداف متنوع مطرح ساخت؛ از جمله این رویکردها که موضوع محیط زیست در آن پررنگ تر و دارای تاکید بر روابط توسعه شهر و بستر طبیعت است شهراکولوژیک است. هدف از این پژوهش تعیین عوامل بومی موثر در دستیابی به شهراکولوژیک در جهت توسعه پایدار در شهر درچه بود. این پژوهش از لحاظ پارادایمی جزء پژوهش های ترکیبی (کیفی و کمی) به شمار می رود، از لحاظ هدف کاربردی است، و از لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی و اکتشافی است. روش گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی از طریق دو ابزار مصاحبه با متخصصان با روش دلفی و پرسشنامه بود. در روش کیفی (مصاحبه دلفی) با ۳۰ نفر از کارشناسان و خبرگان مصاحبه انجام شد و در روش کمی جامعه آماری پژوهش شهروندان بالای ۱۵ سال شهر درچه بودند که در سال ۱۳۹۵ تعداد آن ها ۳۷۳۶۷ نفر بوده است که از این تعداد ۳۷۵ نفر با روش خوشه ای انتخاب شدند. روایی پرسشنامه به صورت صوری از دیدگاه متخصصان برنامه ریزی شهری و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. نتایج پژوهش در دو روش (کیفی و کمی) نشان داد ابعاد زیست محیطی و اقتصادی با میانگین ۲۳/۴ و ۱۱/۴ و ضریب رگرسون (Beta) ۳۴۵/۰ و ۳۴۹/۰ به بهترین وجه دستیابی به شهراکولوژیک را تبیین می کنند و بین محلات مختلف شهر از لحاظ شاخص های شهراکولوژیک همگونی نسبی وجود دارد و می توان با یک مدل مشخص به توسعه شهراکولوژیک دست یافت. همچنین، بر اساس همبستگی پیرسون، شهروندانی که سطح سواد بالاتری داشته اند با ضریب ۵۸۵/۰ میزان آمادگی بیشتری برای اجرای پروژه شهراکولوژیک از خود نشان داده اند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، دلفی ، شهراکولوژیک ، شهر درچه