بررسی روند شاخص خشکی دومارتن در حوضه زاینده رود

با این که شاخص های خشکی و طبقه بندی اقلیمی از دهه های خیلی دور موردتوجه واقع شده اند و سابقه طولانی مدت پهنه بندی اقلیمی در مناطق مختلف دنیا انجام شده است کمبود اطلاعات در سطح کل حوضه آبریز مهمی همچون حوضه آبریز رودخانه زاینده رود به چشم می خورد. هدف این تحقیق علاوه بر تحلیل و پهنه بندی متغیرهای مهم هواشناسی همچون بارش، دما و تبخیر تعرق پتانسیل، تحلیل مکانی و زمانی شاخص خشکی دومارتن در سطح حوضه زاینده رود است. برای این کار در گام اول کل حوضه به ۲۴۲ زیر حوضه تقسیم بندی شد و کلیه داده های بارش و درجه حرارت از ایستگاه های حوضه، به ۲۴۲ سری زمانی در مرکز هر زیرحوضه و با دوره ۲۴ ساله از ژانویه ۱۹۹۵ تا دسامبر ۲۰۱۸ به صورت ماهیانه اختصاص یافت. در گام دوم به شاخص خشکی و پهنه بندی آن در حوضه پرداخته شد. تحقیق حاضر نشان داد طبقه بندی اقلیمی بر اساس شاخص خشکی دو مارتن، حدود ۵۳ درصد از سطح حوضه دارای اقلیم خشک و ۳۶ درصد از آن اقلیم نیمه خشک است. به عبارتی. ۸۸ درصد از سطح حوضه آبریز زاینده رود، در محدوده اقلیمی خشک و نیمه خشک طبقه بندی می گردد. همچنین بر اساس آزموت پتیت، شاخص خشکی دومارتن نقطه شکست گویای کاهش ضریب در سال های اخیر است و در درازمدت تغییر اقلیم از خشک به فراخشک را گوشزد می نماید.

کلیدواژه ها:

شاخص های خشکی ، دومارتن ، آزمون همگنی پتیت