تغییرات مکانی و زمانی پراکندگی بارش مناطق جنوب غربی ایران در سه دهه گذشته

در این مطالعه، شاخص پراکندگی بارش (PCI) در مقیاس سالانه، فصلی و فصل تر و خشک برای یک دوره بلند مدت ۳۰ ساله (۱۹۸۸-۲۰۱۷) برای سه استان چهارمحال و بختیاری، خوزستان و ایلام واقع در جنوب غربی ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در مقیاس سالانه، تمامی منطقه دارای پراکندگی بالای بارش بود، این در حالی است که در مقیاس فصلی در فصل بهار، پراکندگی بارش نامنظم و در برخی نقاط پراکندگی متوسط بارش مشاهده شد. اما، در تابستان نتایج کمتر منسجم بوده و مقادیر شاخص بسیار بالا بود. به علاوه، پراکندگی بارش فصل پاییز نسبت به بهار برخلاف زمستان افزایش یافت. از سوی دیگر، تغییرات پراکندگی بارش در طی سه دهه اخیر تنها در فصل زمستان دارای روند افزایشی معنی دار بود. در فصل خشک برخلاف فصل تر، توزیع بارش دارای یک بی نظمی شدید بود که شدت این بی نظمی در استان چهارمحال و بختیاری کمتر بود. نتایج بررسی الگوی تغییرات پراکندگی بارش در دو دوره زمانی متفاوت (۲۰۰۲-۱۹۸۸ و ۲۰۱۷-۲۰۰۳) نشان داد که پراکندگی بارش منطقه در زمستان در دوره دوم نسبت به دوره اول افزایش یافت، که این افزایش در ایستگاه های بروجن، شهرکرد، مسجدسلیمان، دزفول، اهواز و ماهشهر بر اساس آزمون تی _ استیودنت p<۰/۰۵ معنادار بود.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، بارش ، PCI ، تغییرات زمانی و مکانی