بررسی مقایسه سه شیوه آموزشی گروهی، فردی (چهره به چهره) و لوح فشرده بر تصحیح تلفظ و قرائت نماز در دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: قرائت صحیح نماز به عنوان فریضه ای مهم در فرهنگ اسلامی مورد تاکید قرار گرفته است، و استفاده از روش موثر آموزشی در ارتقای وضعیت قرائت نماز در جوانان ضروری است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر شیوه های آموزشی گروهی، فردی (چهره به چهره) و لوح فشرده بر تصحیح تلفظ و قرائت نماز دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم در سال ۱۳۸۹ صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی بر روی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی در سه گروه قرار داده شدند، و تعداد نمونه برای هریک از گروه ها ۲۲ نفر بود. قبل از مداخله ابتدا چک لیست خطاهای قرائت و تلفظ تکمیل شد، و سپس محتوای آموزشی در قالب آموزش گروهی، لوح فشرده و چهره به چهره در اختیار آنان قرار گرفت. در ادامه، یک ماه بعد از مداخله خطاهای قرائت در نماز دانشجویان ثبت شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های کروسکال والیس و ویل کاکسون در سطح معنی داری ۰۵/۰>p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد بالاترین میانگین تغییر در قرائت حروف و تلفظ حرکات مربوط به شیوه آموزش چهره به چهره بوده است، به طوری که به ترتیب میانگین و انحراف معیار قرائت حروف و تلفظ حرکات قبل از آموزش ۹۹/۳±۲۴/۱۰، ۱۷/۳±۶/۱ و پس از آموزش به شیوه چهره به چهره ۸/۱±۵۶/۱و ۴/۰±۰۸/۱ برآورد شد (۰۰۰/۰=p). بین میانگین تغییر قرائت حروف در سه گروه آموزشی، اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت (۰۵/۰لوح فشرده بر تصحیح قرائت نماز دانشجویان یکسان بوده است. لذا پیشنهاد می شود نسبت به اصلاح قرائت نماز دانشجویان با در نظر گرفتن علاقمندی فراگیران و شرایط موجود، از شیوه های گوناگون استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Religion ، Teaching ، Face-to-Face Teaching ، CD ، دین ، آموزش ، آموزش چهره به چهره ، لوح فشرده