بررسی عملکردآموزشگاه حرفه ای رضا پهلوی اصفهان با تکیه بر تاریخ شفاهی

در دوره پهلوی، آموزش های نوین با ایجاد دبستان ها، آموزشگاه ها و دانشگاه ها در ایران برای دستیابی به پیشرفت و توسعه شکل گرفت. در این دوره مراکز دولتی و خصوصی با برپایی مراکز علمی سعی برآن داشته در تحقق این هدف، مشارکت نمایند. بخشی از این وظایف را موسسات دولتی و وابسته به دولت همچون سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی برعهده گرفت. از دهه ۳۰ این سازمان با برپائی اولین آموزشگاه در تهران در این مسیر گام برداشت و پس از آن به توسعه آموزشگاه های حرفه ای در کشور پرداخت. فارغ التحصیلان این آموزشگاه ها با کسب توانایی و مهارت های لازم به عنوان تکنسین و متخصص وارد بازار کار می شدند.آموزشگاه حرفه ای اصفهان نیز از جمله موسسات وابسته به سازمان بود که با همکاری دولت اتریش از اواخر دهه ۴۰ مراحل تاسیس را گذراند و از ابتدای دهه ۵۰ به آموزش داوطلبان پرداخت. لذا این پژوهش سعی بر آن دارد با بررسی اقدامات این آموزشگاه در اصفهان(۵۷-۱۳۴۴ه.ش) به نحوه شکل گیری این آموزشگاه و عملکرد آن در این بازه زمانی بپردازد. با توجه به مطالعات کتابخانه ای، اسناد و مدارک آرشیوی و مطالعات میدانی و تاریخ شفاهی و شیوه توصیفی- تحلیلی، چنین به نظر می رسد آموزشگاه اصفهان همانند سایر آموزشگاه های وابسته به سازمان با اقدامات متعدد و پیشروانه موفق به تامین بخشی از نیروهای فنی و متخصص کشور برای فعالیت در عرصه های تولیدی و صنعتی نماید.