تاثییر خودکارآمدی در عملکرد سرمایه انسانی شهرداری تهران

افراد در کارها و فعالیت هایی که مشغول می شوند، نتیجه اعمالشان را تفسیر می کنند و از این تفسیرها برای گسترش باورها و عقاید درباره توانایی خود برای درگیرشدن در کارها و فعالیت های بعدی استفاده می کنند. معمولا نتایجی که به عنوان نتایج موفق تفسیر می شوند، خودکارآمدی را افزایش می دهند و آن دسته که به عنوان نتایج ناموفق تفسیر می شوند، آن را کاهش می دهند. خودکارآمدی را مجموعه قضاوت ها و باورها نسبت به توانایی های خود در انجام تکالیف خاص در موقعیت های خاص تعریف کرده است. خودکارآمدی بر عقاید و باورهای افراد در اعمال کنترل بر عملکرد و رویدادهای موثر زندگی اشاره دارد. بر اساس نظریه شناختی– اجتماعی، افراد با باورهای قوی نسبت به توانایی های خود، در مقایسه با افرادی که نسبت به توانایی های خود تردید دارند، در انجام تکالیف بهتر عمل می کنند. فال و مک لئود معتقدند باورهای خودکارآمدی، میزان مقاومت و ایستادگی شخص را در برابر موانع نیز نشان می دهند و نشان دهنده این اعتقاد فرد است که وی در یک موقعیت به طور موثر می تواند عمل کند یا برعکس، در انجام کارهای خود نقش کمی داشته باشد. زمانی که افراد اعتقاد دارند توانایی هایشان برای انجام تکلیف زیاد است، شایستگی خود را برای رسیدن به موفقیت در آن تکلیف، بالا ارزیابی می کنند و زمانی که تصور می کنند به دلیل ناتوانی، تلاش هایشان به شکست منجر می شود، احساس بی کفایتی و ناشایستی را تجربه خواهند کرد و درنتیجه در هنگام عملکرد اعتماد به نفس خود را از دست می دهند و در انجام تکلیف ناتوان می شوند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: خودکارآمدی ، سرمایه انسانی ، مدیریت شهری ، شهرداری تهران.