نقش شهرداری تهران و دولت در شکل گیری سرمایه اجتماعی

سرمایه اجتماعی باعث انسجام، اعتماد متقابل و حسن اطمینان و همبستگی در بین شهروندان شده و هر گونه کاهش در آن منجر به کاهش مشارکت های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شهروندان می شود. سرمایه، واژه آشنایی است که بارها و بارها آن را شنیده ایم و شاید با تامل و تعقل و یا ساده و بی تفاوت از آن گذر کرده ایم اما باید بدانیم سرمایه، معنای گسترده تری از آنچه ما می اندیشیم، دارد. سرمایه، فقط شامل مال و ثروت و پول و دارایی نمی شود بلکه توانایی ها، استعدادها، علاقه مندی ها و حتی بینش یک فرد نیز جزو سرمایه های او به شمار می رود؛ سرمایه هایی که برای یافتن آنها باید درکی عمیق و بینشی وسیع داشت. یکی از سرمایه های مهم هر جامعه و شهری که از مولفه های اساسی و موثر در توسعه و ثبات، پویایی و سرزندگی آن شهر محسوب می شود، سرمایه اجتماعی است؛ سرمایه ای که زیر بنای توسعه فرهنگی، اقتصادی، سیاسی یک کلانشهر و حتی یک کشور است. اهمیت این سرمایه، به میزانی است که از آن به عنوان ثروت نامرئی یک جامعه یاد می کنند. هر گونه کاهش در آن، منجر به کاهش مشارکت های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شهروندان می شود و همچنین رشد آسیب ها و جرائم اجتماعی، بی اعتمادی، یاس و ناامیدی و احساس محرومیت نسبی و بسیاری از ناهنجاری ها نتیجه تقلیل سرمایه اجتماعی در بین شهروندان یک کلانشهر است. از سرمایه اجتماعی، به عنوان زیربنای توسعه اقتصادی هر جامعه و شهری یاد می کنند. اهمیت سرمایه اجتماعی در توسعه اقتصادی یک جامعه، تا حدی است که می توان آن را در شکوفایی اقتصاد تمام جوامع توسعه و شهرهایی که در صدر جدول توسعه یافتگی قرار دارند، به طور آشکاری مشاهده کرد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: مدیریت شهری ، اعتماد ، سرمایه انسانی ، سرمایه اجتماعی ، شهرداری تهران.