سبک تفسیری مناسب در قانون مدنی با توجه به خاستگاه و ریشه مواد

قانون مدنی از آن جهت که زیربنای اصلی روابط حقوق خصوصی در کشور می باشد، دارای جایگاه ویژه ای است. تفسیرقانون مدنی همیشه از موضوعات مورد توجه اندیشمندان وادی حقوق بوده و به دل یل مختلفی از جمله تفاوت در د یدگاه هاو نظام اندیشه ای حقوقدانان برداشت های متفاوتی از برخی مواد و موضوعات قانون مدن ی ارائه گردی ده است؛ که منجربه پدید آمدن سبک های تفسیری گوناگونی در نظام حقوقی ایران شده است. یکی از عوامل مهم و شایان توجه که درتفسیر مواد قانون مدنی و بالتبع بر ایجاد سبک های تفسیری موثر است؛ تفسیر بر اساس ریشه و خاستگاه مواد قانونمدنی میباشد. به طور کلی می توان مواد قانون مدنی را از این جهت در چند دسته قرار داد. دسته اول، موادی که از فقهامامیه اقتباس گردیده اند. که خود در دو گروه احکام تاسیسی و احکام امضایی قابل بررسی هستند. و دسته دوم موادیکه از حقوق مدرن مقتبس شده اما با محتوای فقه امامیه تطبیق داده شده و با تغییراتی وارد قانون مدنی ایران شدهاست. و دسته بعدی موادی که عینا ترجمه حقوق مدرن می باشد. و در نهایت با توجه به دسته بندی ارائه شده و باتتبع در روشهای تفسیر کاربردی در هر دسته، م یتوان مناسب ترین سبک تفسیری قانون مدنی در نظام حقوقی ایرانرا با توجه به خاستگاه و ریشه مواد، معرفی نمود.

کلیدواژه ها:

تفسیر ، قانون مد نی ، سبک تفسیری ، فقه امامیه ، حقوق مدرن