تاثیر آموزش شفقت به خود بر مولفههای کیفیت زندگی مادران کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

پژوهش حاضر باهدف اثربخشی آموزش خود شفقت­ورزی بر کیفیت زندگی مادران کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی انجام شد. در این پژوهش از روش شبه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه استفاده شده و جامعه آماری آن نیز شامل مادران کودکان ۵ تا ۱۱ سال پسر و دختر با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی شهر رشت در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. نمونه موردمطالعه نیز شامل ۲۸ مادر از جامعه آماری مذکور به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه به شیوه تصادفی جای دهی شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه هفتگی در دوره آموزشی شفقت به خود به صورت گروهی شرکت داده شدند. هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با پرسشنامه کیفیت زندگی فرم کوتاه (۱۹۹۶) ارزیابی شدند. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیری و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله آموزش خود شفقت­ورزی اثر معناداری بر نمره مولفه های کیفیت زندگی (سلامت جسمی، سلامت روان شناختی، روابط اجتماعی و سلامت محیط اطراف) داشته، در مرحله پس آزمون نمرات کیفیت زندگی گروه آزمایش به طور معناداری افزایش یافته است (۰۰۱/۰p<). آموزش خود شفقت­ورزی در مقایسه با سایر آموزش ها می تواند نتایج بسیار مفیدی برای مادران، به ویژه در جهت افزایش کیفیت زندگی آن ها داشته باشد و می تواند به عنوان یکی از محورهای آموزش والدین در مقایسه با سایر روش ها و آموزش ها، معرفی و اجرا شود.

کلیدواژه ها:

شفقت به خود ، کیفیت زندگی ، اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی ، مادران